Description:

ในสังคมยุคก่อนอุตสาหกรรม อาหารไม่ใช่สิ่งที่สามารถซื้อหามาได้ง่าย ๆ รวมถึงไม่ได้มีให้กินตลอดเวลา ทุกอย่างล้วนมี “หน้า” ของมันในรอบปี ซึ่งหากผ่านเลยไปแล้ว คือหมดสิ้น เป็นอันว่าอดกิน วิถีปฏิบัติที่มนุษย์ทุกหนทุกแห่งต้องทำเหมือน ๆ กัน คือหาวิธีเก็บงำ “ของสด” ตามฤดูกาลไว้ให้กินได้นาน ๆ “ศิลปะการถนอมอาหาร” เกิดขึ้นและสืบทอดมาด้วยวัตถุดิบจากท้องถิ่น ผนวกรวมกับภูมิปัญญาแต่ครั้งอดีต หากแต่เมื่อสภาพแวดล้อมเปลี่ยนแปลง “ของกินจากบ้าน” จะยังหลงเหลือ “ที่ทาง” ในสังคมสมัยใหม่หรือไม่

Categories: