คำว่า “อมก๋อย” ในภาษาลัวะแปลว่าขุนน้ำหรือต้นน้ำ คำว่า “ที๊งคูเท๊ะ” เป็นภาษาถิ่นกะเหรี่ยงโปว์ แปลว่าต้นน้ำ  และ “ฌี้” แปลว่าดีหรือสวย ทั้งสองคำรวมกันเป็น “ต้นน้ำดี” เป็นชื่อเรียกเหมาะสมที่สุดของแผนที่ สื่อความตรงตามเจตนารมณ์ของชาวชุมชนบนดอยสูง

บ้านเรือน วัด ถนน เกาะกลุ่มเป็นชุมชนที่ตำแหน่งมุมบนซ้ายของแผนที่ ใต้ลงมาคือแหล่งทรัพยากรหล่อเลี้ยงชุมชน จากจุดบรรจบของห้วยมะขามกับห้วยผาขาวเป็นบริเวณพบแร่ถ่านหินที่จะกลายเป็นเขตเหมือง เส้นสีฟ้าทอดยาวพาดผ่านกลางกระดาษจนสุดขอบด้านล่าง สองข้างทางเต็มไปด้วยลำห้วยสาขา จากทิศเหนือจดทิศใต้ เช่น ห้วยโดยดังกล๊อง ห้วยทีแวคี ห้วยฌี๊ล่างท่อง ห้วยกองต๊อก ห้วยผีปาน เป็นต้น เส้นสีเงินแทนลำน้ำสาขาไหลมาบรรจบห้วยผาขาวที่เป็นลำน้ำหลัก

นอกจากแหล่งน้ำสำคัญต่าง ๆ แล้ว แผนที่ยังแสดงตำแหน่งไร่ฟักทอง ไร่มะเขือเทศ นาข้าว ที่ตั้งป่าจิตวิญญาณขนาดประมาณ ๓๙ ไร่ พื้นที่เลี้ยงวัว จุดขุดพบถ้วย จาน หม้อดินโบราณ รวมทั้งไปป์ หรือภาษากะเหรี่ยงเรียกว่าโมะ จุดเลี้ยงผีนาหรือเสี้ยนผีนาที่คนกะเบอะดินจะทำกันสม่ำเสมอหลังเพาะปลูกแล้วเสร็จและช่วงข้าวตั้งท้อง เพื่อขอให้ผลผลิตและราคาดี 

สัญลักษณ์ทั้งหลายบนแผนที่ ตั้งแต่รูปวาดมะเขือเทศ ฟักทอง วัว ปลา ปูในลำห้วยลำธาร บ่อน้ำ ต้นไม้ขนาดใหญ่ในธรรมชาติ ปูพรมไปทั่วทั้งกระดาษ คงทำให้คนดูแผนที่เข้าใจว่านี่เป็นดินแดนของคนผลิตอาหารและเป็นหมู่บ้านอันสงบสุข

แต่...

“เราไม่เอาเหมืองแร่ถ่านหินอมก๋อย”