เนื้อตัวของเรา

ผมเติบโตมากับการเสพการ์ตูน เริ่มตั้งแต่ ป. ๓  พี่สาวอายุมากกว่าผม ๓ ปี พี่ชายมากกว่า ๖ ปี พวกเรามีวัฒนธรรมเขียนการ์ตูนแลกกันอ่าน เขียนลงสมุดเรียน รักษาสิ่งนี้ ทำกันมานาน

การ์ตูนที่ผมเขียนจะมีทั้งที่พี่ชอบและไม่ชอบ อ่านแล้วไม่รู้เรื่องก็ต้องช่วยอธิบายว่าช่องนี้สู้กัน ช่องนี้ปล่อยพลัง ช่องนี้เลือดออกคิดว่าช่วงแรก ๆ พี่ไม่ได้ชอบการ์ตูนผมจริง ๆ หรอก น่าจะใช้เวลาเกือบ ๑๐ ปีถึงจะอ่านรู้เรื่อง แต่เหมือนเป็นวัฒนธรรมว่ากูเขียนให้มึงอ่านมึงไม่รู้เรื่องเหรอ กูช่วยอธิบาย  สนุกในแง่ที่ต้องอธิบาย ไม่ได้สนุกจากการอ่านโดยตรง

ตอนผมเรียนชั้นประถมศึกษา พี่ชายอยู่มัธยมศึกษา เขาอยากส่งการ์ตูนไปลงนิตยสาร พวกเราจะช่วยกันทำต้นฉบับ พี่ชายวาดผมเป็นลูกมือ ถมดำ ลบจุดผิด ช่วยกันสามคน ตอนผมอยู่ ม. ต้น พี่ชายทำแมกกาซีนในมหาวิทยาลัยก็ชวนผมเข้าไปแจม

เป็นความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องว่าต้องมีการ์ตูนเข้ามาเกี่ยวข้องอยู่เสมอ การ์ตูนเป็นรากมาตั้งแต่เด็ก ๆ เป็นเนื้อตัวของเรา  ทุกวันนี้พี่ชายก็ยังทำสำนักพิมพ์กับผม ทำสินค้าพวกเสื้อ ของเล่นที่มีคาแรกเตอร์เป็นตัวการ์ตูน แล้วยังเป็นบรรณาธิการให้ผมอีกหลาย ๆ งาน ส่วนพี่สาวทำงานกับบริษัทโปรดักชันภาพยนตร์โฆษณา