นักพฤกษศาสตร์จากมหาวิทยาลัยศิลปากร กำลังเก็บตัวอย่างพืชเพื่อศึกษาองค์ประกอบของพรรณไม้บนสันทรายโบราณ

จอกบ่วายยังพาผมไปรู้จักเพื่อนใหม่ ๆ และเรื่องราวการดำเนินชีวิตในโลกเล็ก ๆ ของพวกเขา อย่างสาหร่ายข้าวเหนียว (Utricularia spp.), หญ้าน้ำค้าง (Eleocharis spp.) ฯลฯ

นับตั้งแต่เริ่มถ่ายภาพธรรมชาติมา ๑๒ ปี ผมเคยดั้นด้นไปยังผืนป่าห่างไกลหลายแห่ง แสวงหาพืชและสัตว์หายาก แต่ด้วยความสงสัยหรือแรงดึงดูดบางอย่าง ตลอด ๔ ปีที่ผ่านมาผมเลือกผจญภัยในสถานที่ใกล้ตัวซึ่งตกสำรวจ ได้ค้นพบว่ามักเต็มไปด้วยเพื่อนใหม่ให้ทำความรู้จักและทักทาย พวกมันเป็นดั่ง hidden paradise หรือสรวงสวรรค์ซ่อนเร้น

ขณะที่โลกตะวันตกมุ่งศึกษาป่าดงดิบและป่าชายเลนในเขตร้อน พากันมองข้ามพื้นที่สันทราย แม้จะมีนักพฤกษศาสตร์บางกลุ่มพยายามศึกษาวิจัย แต่เสียงของพวกเขายังเบาเกินไป  พื้นที่ลักษณะเฉพาะนี้จึงเผชิญการทำลายจากการถมที่ ขุดสระ หรือแม้กระทั่งการ “ทำความดี” อย่างการปลูกต้นไม้ (ในนามของการ “ปลูกป่า”) ทับพื้นที่เดิม

สวรรค์เล็ก ๆ ซ่อนตัวอยู่กลางพื้นที่เกษตรกรรม โลกใบจิ๋วที่เติบโตในที่ลุ่มสันทรายโบราณ