อรวรรณ สังวรเวชภัณฑ์ กับพื้นที่รังสรรค์ศิลป์ กระดาษวาดภาพ กล่องสีไม้ ถาดวางพืชต้นแบบ แท็บเลตแสดงภาพถ่าย

สิ่งดึงดูดของภาพวาดพฤกษศาสตร์คือการใช้ศิลปะสื่อสารข้อมูลวิทยาศาสตร์

ครั้งเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายอรวรรณเป็นเด็กสายวิทย์-คณิต แต่ชัดเจนในใจว่าชอบวิชาชีววิทยาและสนใจเรื่องพืชพอกับศิลปะ  หลังเรียนจบสาขาวิชาศิลปศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย สะสมประสบการณ์วัยทำงานในสตูดิโอถ่ายภาพควบคู่กับออกแบบผลิตภัณฑ์ของตน และใช้ความสามารถด้านศิลปะออกแบบหลักสูตรการศึกษาโฮมสกูลตามความสนใจของลูกทั้งสองผ่านสมุดบันทึกและการจัดแสดงนิทรรศการ Double Nature ที่หอศิลป์จามจุรี กระทั่งส่งลูก ๆ วัยมัธยมศึกษาตอนปลายสู่รั้วโรงเรียนแล้ว เป็นโอกาสให้อรวรรณเข้าร่วมกลุ่ม “เครือข่ายวิทย์สานศิลป์” โดยภาควิชาพฤกษศาสตร์ คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล จัดโครงการอบรมสร้างความเข้าใจวิธีถ่ายทอดความงามของธรรมชาติอย่างมีประสิทธิภาพแก่ประชาชนทั่วไป ให้นำภาพวาดวิทยาศาสตร์ไปสื่อความหมายทางวิชาการได้

เพราะภาพวาดพืชที่สวยงามด้วยศิลปะไม่เพียงแทนคำบรรยายได้มาก รายละเอียดสมจริงที่ถ่ายทอดผ่านเทคนิคอย่างแยบคายยังจะทำให้ผู้ชมประทับใจและตระหนักถึงความสำคัญของพืช

“ก่อนหน้านั้นแค่รู้ตัวว่าชอบวาด botanical เวลาไปไหน
จะสเกตช์พืชข้างทางที่พบลงสมุดด้วยวิธีวาดจากความรู้สึก บางครั้งใส่เงาเป็นลูกเล่น วางองค์ประกอบทางศิลปะให้ดูสวย ซึ่งภายหลังพอศึกษาการวาดแบบ botanical จึงรู้ว่า
แม้จะเป็นภาพวาดต้นไม้ ใบไม้ ดอกไม้ ผลไม้ เมล็ดพันธุ์ แต่ที่ผ่านมาสิ่งที่เราวาดนั้นคือ “f lowers painting” ไม่นับเป็น “botanical art” เพราะมันเพียงสะท้อนความงาม ให้ความรื่นรมย์ แต่ไม่ได้แสดงลักษณะละเอียดสมจริงของพืช ซึ่งถือเป็นสิ่งสำคัญ ไม่ควรมีแสงเงาหรือพื้นหลัง ปล่อยให้เป็นสีขาวไว้ อะไรไม่ใช่อย่าเอาไปใส่ เพราะภาพวาดพฤกษศาสตร์เป็นการสื่อสารงานวิชาการกับสังคม”