พู่กันแต้มสีจดกระดาษวาดเป็นภาพกล้วย คือสิ่งที่ก้องทำเป็นประจำอยู่ภายในห้องทำงาน คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง จังหวัดราชบุรี 

ก้องเริ่มวาดภาพจริงจังตั้งแต่เป็นนักเรียนสายอาชีพระดับ ปวช. คณะศิลปกรรม ที่บ้านเกิดจังหวัดสงขลา จากนั้นได้โควตาศึกษาต่อระดับปริญญาตรีที่คณะวิจิตรศิลป์ วิทยาลัยเพาะช่าง มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์ กรุงเทพมหานคร ก่อนจะเปลี่ยนเส้นทางชีวิตมาวาดภาพพฤกษศาสตร์ (botanical illustration) เต็มตัวเมื่อมาทำงานวิจัยกล้วยไทยหลังเรียนจบปริญญาตรี

แฟ้มสะสมผลงานและวิทยานิพนธ์เล่มดำปั๊มหน้าปกเป็นตัวอักษรสีทองสมัยที่ก้องใช้ส่งอาจารย์ตอนจบการศึกษาที่เขาเดินไปหยิบจากตู้ไม้กรุกระจกกลางห้องทำงาน เผยว่างานศิลป์แต่แรกไม่ใช่อย่างที่เขาทำในปัจจุบัน เพราะมีแต่ภาพกล้วยไม้นานาที่รังสรรค์ผ่านจินตนาการผสานอารมณ์ของตัวเองด้วยเทคนิคศิลป์ร่วมสมัย (contemporary) จนเป็นฉากธรรมชาติที่ไม่มีอยู่จริง

“เราชอบธรรมชาติ โดยเฉพาะกล้วยไม้ เลยวาดภาพแสดงความรู้สึกของตัวเองออกมา” ก้องเอ่ยถึงงานช่วงแรก ๆ
ซึ่งเขามีแรงบันดาลใจจากพื้นฐานของครอบครัวที่ชอบปลูกต้นไม้ รักธรรมชาติและการเดินทางเป็นชีวิตจิตใจ

ภาพวาดลายเส้นของกล้วยป่ากระบุรี แสดงลักษณะพืชล้มลุกที่มีลำต้นเทียมสูงได้ถึง ๒-๓ เมตร และส่วนต่าง ๆ ของกล้วย เช่น ฐานใบ ก้านเครือ ก้านปลี ปลี ผล  กล้วยป่ากระบุรีเป็นเครือญาติบรรพบุรุษของกล้วยพันธุ์ปลูกไม่มีเมล็ดเกือบทั้งหมด ซึ่งเป็นหนึ่งในผลไม้ยอดนิยมทั่วโลก กล้วยป่าจึงเป็นแหล่งพันธุกรรมสำคัญเพื่อการปรับปรุงพันธุ์ในอนาคต ภาพนี้ได้ร่วมแสดงในงาน Botanical Art Worldwide 2025

จบการศึกษาจากเพาะช่างช่วงปี ๒๕๔๗ ก้องมีโอกาสติดสอยห้อยตามพี่ชายซึ่งเรียนสายพฤกษศาสตร์ไปอบรมเรื่องภาพวาดทางวิทยาศาสตร์ที่ภาควิชาพฤกษศาสตร์ คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล นำพาให้เขาเข้ามาเป็นลูกศิษย์ของอาจารย์ปูเป้-ผศ.ดร. ศศิวิมล โฉมเฉลา แสวงผล บุคคลสำคัญที่ทำงานด้านภาพวาดพฤกษศาสตร์ของไทยและผู้ก่อตั้งเครือข่ายวิทย์สานศิลป์ (Sci-Art Network) หลังจากได้ยินชื่อเสียงของอาจารย์อย่างไม่เป็นทางการหลายครั้ง