นก-พงศกร ดิถีเพ็ง เจ้าของ “ร้านแผ่นเสียง” ชุมชนคนรักเสียงเพลงจากฟอร์แมตโบราณ จำหน่ายแผ่นเสียงทั้งศิลปินไทยและสากล ตั้งแต่ระดับตำนานถึงวัยรุ่นยุคใหม่
Record Shop
“ร้านแผ่นเสียง”
ของ พงศกร ดิถีเพ็ง
PEOPLE WITH VINYL
แผ่นเสียงที่ยังมีชีวิต
เรื่อง : ฐิติพันธ์ พัฒนมงคล
ภาพ : ประเวช ตันตราภิรมย์
Audiophile & Hi-Fidelity
เสน่ห์หรือข้อดีที่สุดของแผ่นเสียงคือเป็นฟอร์แมตที่ใกล้เคียงดนตรีสดมากที่สุด เวลาเราไปฟังดนตรี ดูนักร้องโชว์สด ๆ จะมีปลายเสียง “ฉันรักเธอเสมออออ” แต่ในซีดี “ฉันรักเธอเสมอ” ปลายเสียงขาดไปเลย
แผ่นเสียงอยู่คงทน ถ้าคุณมีความอดทนไม่ forward-rewind ไม่มีใครบอกได้ว่าแผ่นเสียงจะหมดอายุเมื่อไร ไวนิลอายุ ๗๐ ปีที่เรามีก็ยังไม่เสีย เพียงแต่อาจมีเสียงรบกวนเล็ก ๆ ตามกาลเวลา ที่จะพังก่อนคือโดนแดด ความร้อน ทำตกแตกมากกว่า ตัวเครื่องเล่นอาจมีปัญหา เช่น หัวเข็ม สายสัญญาณ สายไฟฟ้า
แผ่นเสียงเป็นแอนะล็อก เหมือนที่เราเคยฟังตอนเด็ก ปกแผ่นเสียงใหญ่กว่าเทปคาสเซ็ตกับซีดีมาก มันน่าจับ น่ารักษา น่าประคอง แต่ช่วงหนึ่งเราไม่ได้ใส่ใจ ตื่นเต้นกับซีดี เทป พอโตมาถึงรู้
คนมาที่นี่คิดว่าวินเทจเป็นสิ่งสวยงาม ของในอดีตน่ารัก เท่ หล่อ เริ่มจากความเชื่อนี้ก่อน แต่พิสูจน์แล้วว่ามันไม่ใช่แค่นั้น เอาต์พุตของเสียงที่ออกมาใกล้เคียงกับความเป็นดนตรีสดมากที่สุด
ร้านแผ่นเสียงเป็นบ้านเดี่ยวสองชั้นสไตล์วินเทจ ด้านหน้าเป็นลานสนามหญ้ากว้างขวาง
Numbered
ช่วงที่ความนิยมแผ่นเสียงตก เทปมา ซีดีมา เราเป็นวัยรุ่นทันสมัย ก็ไม่ได้สนใจ พอมาทำเป็นอาชีพถึงรู้
สมัยเป็นลูกน้องร้าน Bangkok Hi-Fi ในห้างฟอร์จูนทาวน์ ร้านทำเลดีมาก อยู่หน้าส้วม คนผ่านมาใช้ห้องน้ำหัวเราะ ตั้งใจพูดให้เราได้ยิน “เขาไปถึงไหนกันแล้ว” “ทำอะไรอยู่” นี่เรื่องจริง ช่วงนั้นมี MP3 มีซีดีแล้ว มึงอะไรมาขายแผ่นเสียง อยู่โลกไหน