การตรวจสุขภาพเเต่ละครั้ง ผู้ดูแลผู้สูงอายุจะประเมินอย่างใส่ใจและใกล้ชิดประดุจญาติมิตร
บั๊ดดี้โฮมแคร์
แห่งเมืองเชียงใหม่
ใส่ใจดูแลผู้สูงอายุไม่จำกัด
“อยู่ดี ตายดี” ชีวิตงาม และความตายในอุดมคติ
เรื่อง : วงศกร ลอยมา
ภาพ : อาชวิน ฉัตรอนันทเวช
“แก่อย่างมีคุณค่า ชราอย่างลายคราม”
ประโยคสั้น ๆ จากชายคนหนึ่ง อายุน่าจะเลยการเฉลิมฉลองแซยิดหลายปี เขาสวมเสื้อผ้าฝ้ายพื้นเมืองสีแดง กางเกงขายาวสีดำปิดถึงตาตุ่ม บริเวณโหนกแก้มด้านซ้ายมีอุปกรณ์เพิ่มเสียงพูดติดแนบไว้
ผมคนสันหลังยาวยืดหลังตรงอย่างผ่อนคลาย สองตาจ้องไปยังผู้เล่า
ในจอสี่เหลี่ยม มือซ้ายข้างไม่ถนัดวางไว้บนหน้าตัก ส่วนมือขวาแอบหยิก ขาอ่อนไว้กันหลับผล็อย และสองใบหูสดับรับฟังวิดีโอ TEDxChiangMai
ความยาว ๑๑ : ๔๔ นาที อย่างตั้งใจ
ผมไม่เฉลยหรอกว่าเป็นคลิปไหนและใครเป็นผู้พูด เอาอย่างนี้ ผมจะบอกใบ้ให้ก็แล้วกัน วิดีโอถูกโพสต์ลงในโลกออนไลน์เมื่อวันที่ ๑๐ ตุลาคม ๒๕๖๒ มียอดผู้ชม ๕๒๕ ครั้ง เท่านี้แหละ ที่เหลือคุณไปสืบเอาเอง
ในบรรดาคำพูดของเขามีประโยคหนึ่งทำเอาผมฟังแล้วสะดุ้งโหยง “ความสูงวัยคือหลักชัยของทุกคนที่หวังจะอายุยืน รวมทั้งพวกเราที่นั่งอยู่ในที่นี้ด้วย ในอีก ๒๐-๓๐ ปีข้างหน้า ท่านจะอยู่อย่างไร ถ้าหากท่านไม่เตรียมตัวในปัจจุบัน”
คุณลองเลื่อนไปฟังนาทีที่ ๔ : ๑๐ ด้วยหูของตัวเองก็ได้
ส่วนผมนั้นยังคิดคำตอบเท่ ๆ ไม่ออกสักที จึงตัดสินใจโบยบินตามเสียงนี้ มาถึงภาคเหนือของประเทศไทย
รุ่งอรุณวันอังคารกลางเดือนสิงหาคม ๒๕๖๗ หยดไอน้ำร่วงหล่นนอกกระจกสนามบินเชียงใหม่บอกใบ้ให้รู้ว่าพระพิรุณเพิ่งจะโปรยน้ำผ่านไปหยก ๆ บนฟ้ามีก้อนเมฆน่ากอดลอยอยู่ใกล้เทือกเขาสูงอย่างเป็นกันเอง ผมเช็กมือถือพบตัวเลขอุณหภูมิ ๓๐ องศาเซลเซียส เช็กอีกครั้งด้วยการถอดเสื้อคลุมหนา เป็นอันสรุปได้ว่าอากาศเย็นสบายดี
ถ้านับเฉพาะครึ่งชั่วโมงแรกที่ผมได้รู้จักเพื่อนใหม่ชื่อ “เชียงใหม่” เป็นอันเข้าใจได้ว่าทำไมจึงถูกขนานนามว่าเมืองที่มีคนมาใช้ชีวิตหลังเกษียณมากที่สุด คนมีจำนวนพอดี รถไม่แออัด แถมมีธรรมชาติโอบกอดตลอดเวลา ใครจะไม่อยากมาอยู่กันเล่า ผมยังอยากย้ายมาอยู่เลย
เดี๋ยวก่อน
ความเข้าใจเมื่อครู่เป็นความจริงเพียงด้านเดียว อีกฝั่งของเหรียญซุกซ่อนผู้สูงอายุจำนวนมากที่ไม่สามารถเข้าถึงชีวิตความเป็นอยู่ที่ดี สำหรับเรื่องนี้เพื่อนผมชื่อ Buddy HomeCare “บั๊ดดี้โฮมแคร์” เขาเล่าให้ฟัง