เรือยางที่ผ่านการใช้งานอย่างทุลักทุเล ตอไม้รูปหัวใจบล็อกภาพพิมพ์รูปปลาตัดจากแผ่นสังกะสี ภาพสเกตช์สถานที่ต่าง ๆ ถูกจัดแสดงในนิทรรศการ RIVER >>> LOVE ล่องเรือหารัก “จากเชียงดาวถึงอ่าวไทย” ที่ Art4C ริมถนนพระรามที่ ๔ ระหว่างวันที่ ๓-๑๕ กันยายน ๒๕๖๗ เพื่อบันทึกเรื่องราวการเดินทางในแม่น้ำ ๔๓ วัน ระยะทางร่วม ๑,๐๐๐ กิโลเมตร เฉลี่ยวันละ ๒๕-๒๖ กิโลเมตร ของศิลปินคนหนึ่งที่บอกว่า

“ผมพายเรือสำรวจลำน้ำเพื่อสัมผัสวิถีชีวิตของชุมชนและสิ่งแวดล้อม ได้เห็นความหลากหลายของชีวิต แต่ละท้องถิ่นล้วนมีเรื่องเล่าความเป็นมาและประวัติของตนที่แตกต่างกัน  เมื่อนำเรื่องราวเหล่านั้นมาปะติดปะต่อกันจะเห็นภาพใหญ่ของแม่น้ำที่ทอดยาวจากภาคเหนือลงมายังที่ราบลุ่มภาคกลางจนถึงอ่าวไทย ทำให้ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงทั้งทางด้านกายภาพและคุณภาพของแม่น้ำ การปรับตัวเพื่ออยู่ร่วมกับธรรมชาติ  ระหว่างการเดินทางผมยังได้ทำงานศิลปะเพื่อแสวงหาความจริงจากสิ่งที่พานพบ”

“สิ่งที่สวยงามและวิเศษที่สุดของการเดินทางที่ผมได้ตระหนัก คือมิตรภาพ ความรัก ความเอื้ออาทรที่ได้รับระหว่างเดินทาง และธรรมชาติยิ่งใหญ่มีพลังมหาศาล ”

ช่วงต้นน้ำฝายเยอะมากนะ มี ๑๔ ฝายใหญ่ถ้าจำไม่ผิด ผมต้องยกเรือขึ้นลงจนถึงอำเภอจอมทอง  ฝายที่จังหวัดเชียงใหม่เป็นประตูชะลอน้ำจากข้างบน กันไว้ให้ตัวเมืองมีน้ำหล่อเลี้ยงระบบชลประทาน การท่องเที่ยว ระดับน้ำเหนือฝายกับใต้ฝายไม่เท่ากัน

คล้าย ๆ กัน แต่พอแม่น้ำปิงมาเจอแม่น้ำวังที่สามเงาก็ใหญ่ขึ้น แต่ละพื้นที่มีคน เรื่องเล่า เห็นชีวิตคนที่แตกต่าง มีชาวเขาทำประมง คนอยู่ที่ราบมาอยู่ในน้ำ หาปลา เลี้ยงวัว บางอย่างสัมพันธ์กัน

พายเรือมาจะมองเห็นแพ เวิ้งนี้มีแพหนึ่ง เวิ้งนั้นอีกแพหนึ่ง วัวนี่เห็นตลอด ถึงไม่เห็นตัวก็จะได้กลิ่นขี้มัน หรือได้ยินเสียงกระดึงกุ๊งกิ๊ง ๆ ทำให้ไม่รู้สึกโดดเดี่ยว พอได้ยินเสียงวัวก็แสดงว่ามีคน  ถ้าผมเป็นอะไรไป น็อก ก็คงมีคนมาช่วย