“Thainosaur” หรือ “ไทยโนเสาร์” นิทรรศการหมุนเวียนลำดับที่ ๒ ของท่าพิพิธภัณฑ์ ถัดจากนิทรรศการ “200 Years Journey Through Thai Modern Art History” นำเสนอเรื่องราวกว่า ๒ ศตวรรษของศิลปะไทย
Museum Pier
“ท่า” พิพิธภัณฑ์
ไฟฝันสองนักสะสม
พิริยะ-กรกมล วัชจิตพันธ์
PEOPLE OF THE MUSEUM
นักสะสม
เรื่อง : ฐิติพันธ์ พัฒนมงคล
ภาพ : วิจิตต์ แซ่เฮ้ง
ตอนเรียนชั้นอนุบาล พิริยะชอบวิ่งไล่จับกิ้งก่าตามกอต้นเข็ม เข้าเรียนชั้นประถมศึกษาก็เอาอิกัวนาเกาะไหล่ไปเรียนหนังสือ ถึงมัธยมศึกษาตอนต้นเขาตั้งตู้ปลาไว้หลังห้องเรียน เพาะปลาตัวเล็ก ๆ ขาย จนรวบรวมเงินซื้อปลาตัวละเป็นหมื่นได้ ครั้นย้ายไปเรียนไฮสกูลที่สหรัฐอเมริกาก็เอาเงินเก็บจากการรับจ้างล้างจานไปซื้อฟอสซิลไดโนเสาร์
“โตขึ้นกว่านั้นก็ยังมีตัวอะไรต่อมิอะไรยั้วเยี้ยรอบตัว ทั้งที่เป็น ๆ และกลายเป็นฟอสซิลแล้ว”
หลังแต่งงาน กรกมล วัชจิตพันธ์ นักร้องนำวงละอองฟองเล่าว่า ทุกครั้งเวลาเดินทางไปต่างประเทศ จะมีพิพิธภัณฑ์สามประเภทที่เป็นหมวดโปรดของทั้งคู่
“มิวเซียมที่ต้องเดิน หนึ่ง natural history museum เกี่ยวกับธรรมชาติวิทยา สอง art museum แสดงผลงานศิลปะ สาม aquarium หรือพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ รวมทั้ง zoo หรือสวนสัตว์
“ครั้งหนึ่งเราไปดูมิวเซียมที่อังกฤษ แต่ชุดนิทรรศการเป็นของประเทศอื่น เป็นส่วนจัดแสดงนิทรรศการหมุนเวียน แลกเปลี่ยน ชั่วคราว คิดมาตลอดว่าอยากให้เมืองไทยมีมิวเซียมแบบนี้บ้าง คนต่างชาติจะได้เวียนเข้ามาชม คนไทยก็ได้ชมทั้งนิทรรศการไทยและต่างชาติ อนาคตเราอาจจะได้ดูฟอสซิลไดโนเสาร์ของต่างชาติที่ท่าพิพิธภัณฑ์ก็ได้”
ฟอสซิลไดโนเสาร์และสัตว์ดึกดำบรรพ์เป็นของรักของสะสมของ พิริยะ วัชจิตพันธ์ มาตั้งแต่เรียนไฮสกูลแล้ว
“จำได้ว่าตอนเด็ก ๆ พ่อแม่แทบไม่เคยพาไปเที่ยวห้าง แต่พาไปเดินพิพิธภัณฑ์กับสวนสัตว์บ่อย ๆ เท่าที่จำความได้ก็เลยชอบของพรรค์นี้”
ผู้หลงใหลไดโนเสาร์
“การชอบไดโนเสาร์ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลย เด็ก ๆ เกือบทั้งโลกก็คงจะชอบไดโนเสาร์ เคยเล่นตุ๊กตุ่นตุ๊กตาไดโนเสาร์ แต่พอโตขึ้นก็หลงลืมไป คิดว่าไร้สาระ ติงต๊อง หรือเป็นเรื่องของเด็ก ๆ”
พิริยะถ่ายทอดเรื่องราวเมื่อคราวกว่า ๓๐ ปีก่อน “ผมเองตอนเด็ก ๆ ก็ชอบเล่นตุ๊กตุ่นไดโนเสาร์ ต่างกันตรงผมมีโอกาสเดินทางไปเรียนต่อต่างประเทศ ได้เห็นว่าที่สหรัฐอเมริกามีจัดงานฟอสซิลแฟร์ทุกปี งานใหญ่จัดที่แอริโซนา โคโลราโด จัดแสดงทั้งผลึก ฟอสซิล แร่ธาตุ อนุญาตให้ซื้อขาย เรียนอยู่ที่นั่นผมต้องหารายได้เป็นเด็กล้างจานมีเงินเก็บก็ซื้อตั๋วเครื่องบินโลว์คอสต์ไปงานต่าง ๆ บินไปเช้าเย็นกลับด้วยนะเพราะไม่มีเงินค่าโรงแรม แล้วผมก็อยากเก็บเงินไว้ให้มากที่สุดเพื่อซื้อฟอสซิลชิ้นเล็ก ๆ พวกหอย ปลา มาเก็บสะสม”
ถึงช่วงซัมเมอร์เขากลับมาเมืองไทย เริ่มตั้งคำถามว่าทำไมซากดึกดำบรรพ์ของประเทศไทยไม่ค่อยถูกค้นพบทั้ง ๆ ที่แผ่นดินนี้ก็เคยมีไดโนเสาร์