ลองอ่าน 470 เสียงแมว บรีดเดอร์ กรรมการ และสมาคมแมว คนไทยบนเวทีประกวดแมวโลก EP.2

เต็นท์แมววางเรียงรายแทบไม่เห็นจุดสิ้นสุด หมายถึงการแข่งขันที่ยากซึ่งแมวตัวหนึ่งต้องเผชิญกับคำตัดสินของกรรมการ รวมถึงความเครียดเมื่อเวลาผ่านไป ชั่วโมงต่อชั่วโมง แต่ขณะเดียวกันก็หมายถึงองค์ความรู้ที่เหล่าบรีดเดอร์จะได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์กัน

มีงานประกวดแล้วก็ต้องมีผู้ประกวด จากการสัมภาษณ์พูดคุยกับผู้คนในแวดวงการประกวดแมว พบว่าจำนวนผู้เข้าร่วมการประกวดเพิ่มขึ้นต่อเนื่อง ไม่ว่าผู้นั้นจะเป็นบรีดเดอร์ชื่อดังเพียงใดล้วนผ่านการเป็นมือสมัครเล่นบนเวทีการประกวดทั้งนั้น จากแค่เลี้ยงแมวเฉย ๆ เริ่มกลายเป็นทาสแมว เริ่มศึกษาลงลึกมาตรฐานสายพันธุ์ จนในที่สุดก็ก้าวเข้าสู่เวทีประกวด เพื่อท้าทายและทดสอบตนเองว่าแมวที่ตัวเองเสียหยาดเหงื่อและเม็ดเงินปลุกปั้นขึ้นมานั้น สวยงามเพียงใดในสายตาของกรรมการและคนอื่น ๆ

เซียน-ชาญณรงค์ ร่วมเผ่าไทย คือหนึ่งในคนที่ผู้เขียนอธิบายไว้ข้างต้น จากความต้องการเพียงแค่อยากหาสัตว์เลี้ยงมาเป็นเพื่อนคลายเหงา แม้สัตว์เลี้ยงในความทรงจำจะเป็นเจ้าสัตว์สี่ขาร้องโฮ่ง แต่ด้วยเสียงโฮ่งของมันทำให้ไม่อาจอยู่ร่วมกับเซียนในคอนโดมิเนียมได้ ก็เลยได้เจ้าสัตว์สี่ขาร้องเหมียวมาเลี้ยงคลายเหงาแทน

ทว่าเจ้าเหมียวตัวนั้นมีโรคติดมาด้วย ไม่นานนักจากเจ้าเหมียวหนึ่งตัว เริ่มกลายเป็นสอง สาม “เลี้ยงไปเลี้ยงมาเริ่มติดครับ มันฮีลใจ ก็เลยกลายเป็นโครงการแมวงอก” เซียนเล่าด้วยดวงตาเป็นประกาย

ช่วงแรกเซียนนำเข้าแมวจากต่างประเทศ โดยเจ้าแมวตัวแรกที่รับเข้าบ้านคือสายพันธุ์บริติชชอร์ตแฮร์ ทว่าตัวที่ ๒ และ ๓ นั้นเป็นสายพันธุ์แร็กดอลล์ หนึ่งในเหตุผลก็คงเป็นอุปนิสัยค่อนข้างขี้อ้อนและติดเจ้าของ ซึ่งใกล้เคียงกับสุนัขในความทรงจำของเซียน และการเลี้ยงแร็กดอลล์นี่แหละที่พาเซียนก้าวเท้าเข้าสู่การทำฟาร์มแมว

“พอเริ่มเลี้ยงแร็กดอลล์ก็เป็นจุดเริ่มต้นที่เราอยากจะเอาแร็กดอลล์เข้ามาในไทย ทำให้ผมเริ่มทําฟาร์ม เพราะสมัยก่อนแร็กดอลล์ยังไม่ค่อยเป็นที่รู้จักในไทยและน้องก็แพงมาก ตัวหลายแสน ตอนนั้นยังมีอยู่ไม่กี่ฟาร์ม เรารู้สึกว่าอยากให้คนไทยมีแมวนิสัยแบบนี้ที่ราคาเอื้อมถึง” เซียนอธิบาย

“มันทำให้สังคมเรากว้างขึ้น หาวัตถุดิบง่ายขึ้น เพราะเราอยู่ในสังคมประกวด ต่างชาติรู้จัก เราขอแบ่งแมวได้ เช่นเดียวกันเขาขอแบ่งแมวเราได้เหมือนกัน เราก็จะซื้อขายในกลุ่มนักประกวด”