วาระครบ ๔๐ ปี นิตยสาร สารคดี จึงติดต่อ “ศิลปินแห่งชาติ” สาขาวรรณศิลป์ (สารคดี) ปี ๒๕๕๘ ให้นักเล่าเรื่องรุ่นใหญ่ปันประสบการณ์แก่รุ่นใหม่ ทั้งรู้ว่าอาจถูกปฏิเสธ ด้วยกว่าทศวรรษที่ร่างกายบอบช้ำจากฤทธิ์พาร์กินสันทำให้ห่างจากหลายสิ่งที่รัก ทั้งเดินทาง ถ่ายภาพ เขียน พูด วิทยากรนำเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ฯลฯ เก็บตัวอยู่บ้านย่านอินทามระ รักษากาย-ใจ  ทว่าได้การตอบรับทันที มีข้อแจ้งเดียวคือ “พี่ย้ายมาอยู่ราชบุรีแล้ว”

เป็นครั้งแรกที่เห็นชาวกอง บก. กระตือรือร้นฝากของไปสวัสดีปีใหม่พี่ใหญ่ในวงการที่ไม่ได้ตามข่าวมานาน น้อยนักที่พวกเราจะรู้สึกรัก-คิดถึงใครร่วมกันมีผู้วิเคราะห์ว่านั่นเพราะ “พี่ธีร์เป็นสุภาพบุรุษ”

วันที่พบกันในบ้านสร้างใหม่ที่เพิ่งย้ายเข้าอยู่ ชายย่าง ๖๖ ปี ยิ้มแจ่มใส กินก๋วยเตี๋ยวรวดเดียวสองชาม เดินเหินคล่องแคล่ว เป็นธีรภาพผู้ทวงคืนชีวิตชีวาที่หายไป ๑๐ กว่าปีสำเร็จ พร้อมปันฉากชีวิตทีละภาพ

เขาเป็นคนอยู่ไม่สุข

ด้วยฝีไม้ลายมือทำให้เริ่มเป็นนักเล่าตั้งแต่ยังเป็นนักเรียน รับหน้าที่ผลิตเนื้อหาลงวารสาร เทพสนุก ของโรงเรียนเทพศิรินทร์  เป็นสาราณียกร (บรรณาธิการ) วารสารอนุรักษ์ ของชมรมอนุรักษ์ธรรมชาติและสภาพแวดล้อม  แต่ละวันหมดไปกับการผลิความคิดเต็มหัวจนเป็นนิสัย บ่มประสบการณ์ถึงวัยนักศึกษาก็ไปทำวารสาร ร่มนนทรี ให้องค์การบริหาร องค์การนิสิต มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

หลังจบปริญญาตรีสังคมศาสตรบัณฑิต สาขาประวัติศาสตร์ คณะสังคมศาสตร์ รั้วนนทรี เด็กหนุ่มจึงมุ่งสู่เส้นทางที่ตนถนัดชัดแจ้งอยู่แล้วว่าต้องทำอย่างไร

“ผมเริ่มงานด้วยอาชีพนักข่าวหนังสือพิมพ์รายสัปดาห์ แนว working women ชื่อ หญิงยุคใหม่ นำเสนอเรื่องราวของสตรีหัวก้าวหน้าที่เก่งการงานนอกบ้าน อย่างผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่บ้าน หรือเสาะหาผู้หญิงที่เป็นแบบอย่างความคิดทันสมัย ยุคนั้นมีคนหนึ่งเขาสร้างสรรค์ธุรกิจโดยนำผักตบชวามาทำกรงแมวส่งขายญี่ปุ่น”