ความสัมพันธ์ระหว่างสถาบันกษัตริย์-รัฐสภา-รัฐบาลอังกฤษ มีพัฒนาการยาวนานและแยกหน้าที่กันชัดเจน ทั้งนี้การที่เอกชนทำของล้อเลียน (parody) พระราชวงศ์ออกจำหน่ายในฐานะของที่ระลึก บางมิติยังเป็น “อำนาจละมุน” (soft power) ของอังกฤษบนเวทีโลก เป็นพลังทางเศรษฐกิจในโลกทุนนิยมที่ไม่ธรรมดา

ทั้งนี้เคยมีการประเมินมูลค่าราชวงศ์อังกฤษในฐานะ “บริษัท” (the f irm-ผู้ใช้คำนี้คนแรกคือพระเจ้าจอร์จที่ ๖ พระราชบิดาของสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ ๒) และในฐานะ “ยี่ห้อ” (brand) โดย Brand Finance บริษัทที่ปรึกษาด้านกลยุทธ์และประเมินมูลค่าชั้นนำของโลก เผยแพร่รายงานใน ค.ศ. ๒๐๑๗ ว่ามูลค่าของราชวงศ์อยู่ที่ราว ๖๗,๕๐๐ ล้านปอนด์ (ประมาณ ๓ ล้านล้านบาท) โดยประเมินจากทรัพย์สินทั้งที่จับต้องได้และจับต้องไม่ได้ โดยคาดว่าหลังหักต้นทุนแล้ว ราชวงศ์วินด์เซอร์สร้างมูลค่าเพิ่มให้เศรษฐกิจอังกฤษปีละหลายพันล้านปอนด์ ดึงนักท่องเที่ยวเข้ามาเยี่ยมชมปราสาท พระราชวัง ฯลฯ  ยกระดับเศรษฐกิจอังกฤษผ่านการท่องเที่ยวได้ถึง ๕๕๐ ล้านปอนด์ (ประมาณ ๒ หมื่นล้านบาท) ยังไม่รวมการพระราชทานตราตั้งให้แก่สินค้าอังกฤษที่มีคุณภาพ ซึ่งได้รับความเชื่อมั่นในหมู่ผู้บริโภคที่ต้องการความหรูหรากว่า ๘๐๐ แบรนด์

ถ้วยเซรามิกรูปพระเจ้าชาร์ลส์ที่ ๓ ที่ผมได้มา จึงเป็นแค่ “ส่วนเสี้ยว” แห่งพลังทางวัฒนธรรมและเศรษฐกิจของราชวงศ์วินด์เซอร์นั่นเอง