พบว่าความสม่ำเสมอมีผลต่อสุขภาพมากกว่าระยะเวลานอน คนที่นอนหลับไม่เป็นเวลา หรือเวลานอนเปลี่ยนไปมา เช่น นอนดึกบ้าง นอนหัวค่ำบ้าง มีความเสี่ยงสูงขึ้นต่อหลายโรค ทั้งโรคหัวใจ เบาหวาน โรคตับ กระทั่งโรคที่ดูเหมือนไม่เกี่ยวข้องกับการนอน เช่น ตับแข็ง

จึงสรุปได้ว่าการนอนไม่เป็นเวลาส่งผลให้การทำงานของอวัยวะเสียสมดุลในระยะยาว และคุณภาพการนอนไม่ได้ส่งผลเฉพาะโรคหัวใจหรือโรคทางสมองอย่างที่คนส่วนใหญ่รับรู้ แต่ยังขยายไปถึงระบบอื่น ๆ ของร่างกาย เช่น ระบบทางเดินอาหาร หลอดเลือด ภูมิคุ้มกัน

จากวิทยาศาสตร์การนอนยังพบว่า การนอนหลับที่ดีขึ้นอยู่กับรูปแบบการนอนหลับเป็นสำคัญ บางคนนอนหลับวันละ ๘-๙ ชั่วโมง แต่กลับอ่อนเพลียตลอดทั้งวัน บางคนนอนหลับเพียง ๗ ชั่วโมง แต่รู้สึกสดชื่นเมื่อตื่นนอน 

รูปแบบการนอนหลับที่ดีและสมดุล เช่น มีการหลับลึกเพื่อซ่อมแซมร่างกาย ฮอร์โมนเจริญเติบโต การฟื้นตัวของกล้ามเนื้อ ใช้เวลาหนึ่งในสี่ หรือ ๒๕ เปอร์เซ็นต์ของการนอนทั้งหมด การนอนหลับตื้นเพื่อเป็นช่วงเปลี่ยนผ่านระหว่างตื่นกับหลับ หรือจากหลับลึกไปสู่ภาวะหลับฝัน (REM) ใช้เวลาราวครึ่งหนึ่งของการนอนหลับ  และการนอนหลับฝันซึ่งสำคัญต่อความจำ อารมณ์ สมองเชื่อมโยงข้อมูลใหม่ ใช้เวลาหนึ่งในสี่ของระยะเวลาการนอน หากน้อยเกินไปมักส่งผล
ให้ความจำสั้นลงและสมาธิลดลง

ตัวอย่างเช่น ในการนอนหลับ ๗ ชั่วโมง ควรหลับลึกประมาณ ๒ ชั่วโมง หลับตื้น ๓.๕ ชั่วโมง และหลับฝัน ๒ ชั่วโมง โดยสะดุ้งตื่นไม่เกินหนึ่งครั้งแต่คนส่วนใหญ่มักมีภาวะหลับลึกน้อยเกินไป และหลับตื้นมากเกินไป หากเป็นผู้สูงอายุมักสะดุ้งตื่นเกินกว่าหนึ่งครั้ง ซึ่งรบกวนวงจรการนอนหลับ

หากสงสัยว่ารูปแบบการนอนหลับของเราเป็นอย่างไร ลองหาเครื่องมือวัดคุณภาพการนอน เช่น สมาร์ตวอตช์ ที่วัดการนอนหลับได้ ใส่ต่อเนื่อง ๑ สัปดาห์ เพื่อดูการหลับลึก หลับตื้น หลับฝัน ของตนเอง อันจะนำไปสู่การปรับปรุงคุณภาพการนอนให้ถูกจุด

การนอนหลับที่ดีจึงเป็นหนึ่งในความลับหรือกุญแจสำคัญต่อสุขภาพ ไม่น้อยกว่าการกินอาหารและการออกกำลังกายที่ดี