“ไม่รู้คนรุ่นใหม่ยังมีความรู้สึกเหมือนยุคเราไหม ลุ้นในการตามหา ตามเก็บทีละตัว อย่างตอนมี Iron Man-มหาประลัย คน เกราะ เหล็ก ออก Mark1 พรีออร์เดอร์แล้วก็รอ พอได้มาจะตื่นเต้น สนุกกับการต่อ คอยจนมี Mark2 หรือถ้ามีหนังภาคใหม่ผลิตตัวอื่นก็ค่อยตามเก็บ แต่จะซื้อเฉพาะตัวที่อินกับมัน ผมเคยซื้อตามที่มีคนแนะนำว่าต้องมี ทั้งที่ไม่เคยดูหนังเรื่องนั้น ตอนเอาออกจากกล่องมาต่อเล่นจึงไม่รู้สึกสนุก การได้ครอบครองสิ่งหายากแต่ไม่มีความทรงจำต่อกันเลยไม่มีความหมายกับใจ 

“สมัยก่อนผมชอบไปเดินดูโมเดลที่สะพานเหล็ก ไม่ก็ห้างมาบุญครอง ตอนแรกคิดจะสะสมแค่ตัวเล็ก พอเล่นสักพักก็อยากลองตัวใหญ่ที่ใช้วัสดุสมจริงขึ้น มีชุดเครื่องแต่งกายที่ทำจากผ้า เสื้อหนัง แล้วก็เล่นสเกลใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ จนถึงสเกล ๑ : ๑ ซึ่งถือเป็นที่สุดของการสะสมก็รู้สึกอิ่มตัว บ้านเริ่มไม่มีที่เก็บ พอยิ่งโตก็เห็นคุณค่าของเงินมากขึ้น ต้องการไว้ใช้ประโยชน์อื่นบ้าง ตอนหลังมีเหตุจำเป็นให้ต้องปล่อยโมเดลที่ชอบบางตัวอย่าง ‘Don Vito Corleone’ อุ้มแมวพร้อมฉากใน The Godfather จากนั้นก็ขายอีกหลายตัวจากหลายเรื่อง ปัจจุบันก็ยังไปเดินดูโมเดลแต่ไม่ได้ซื้อ แค่ได้เห็นว่าเราเคยมีตัวนั้นตัวนี้ก็มีความสุข อยากรักษาไว้เฉพาะตัวที่ชอบมากกับพวกสเกล ๑ : ๑ เป็นอนุสรณ์ในชีวิต

“ดูแลให้ดีที่สุดตามอายุของมัน ที่ขายแล้วก็เก็บเป็นความทรงจำดี ๆ ในหัวใจ”

ครั้งหนึ่ง พิเชษฐไชย ผลดี ลองซื้อ “Pinhead” โมเดลแบบซอฟต์ไวนิลตัวสีขาวจากเรื่อง Hellraiser-บิดเปิดผี ปีศาจที่โผล่จากกล่องรูบิกมาทำร้ายคนที่เปิด โมเดลเลยมาพร้อมพร็อปกล่องรูบิก แล้วซื้อ Tamiya Acrylic Paint สีแดง น้ำตาล ดำมาระบาย ทำเสร็จแล้วไม่สวยเหมือนมืออาชีพทำขายเลยไม่คิดทำอีก  เคยสะสมโมเดลทุกตัวที่อยากได้ครบทุกสเกล รวมถึงพร็อปอย่างหมวกที่ตัวเอกใส่ตอนต่อสู้หน้ากาก มือ ฯลฯ จนคิดจัดบ้านเป็นพิพิธภัณฑ์ แต่กลายเป็นว่าซื้อมากองเต็มชิดผนังและตามทางเดินทั่วบ้าน ไม่เหลือพื้นที่ให้จัดวางสวย ๆ 

สนุกต่อกับเรื่องเล่า “เปิดบ้านชมของสะสม ‘ตั้น พิเชษฐไชย’” ที่ยูทูบ เจ้าป่าเข้าเมือง EP. 33