จากการศึกษาเปรียบเทียบโภชนาการระหว่างผู้สูงอายุในวัย ๑๐๐ ปีขึ้นไปกับผู้สูงอายุในวัย ๗๐ ปี และกลุ่มคนหนุ่มสาว พบว่าผู้ที่อายุ ๑๐๐ ปีขึ้นไปมีโภชนาการไม่ดีนัก ซึ่งอาจเกิดจากการเผาผลาญที่ลดลง และมีแนวโน้มเป็นคนรูปร่างผอมบาง มีไขมัน โปรตีน และกรดอะมิโนจำเป็น เช่น ลูซีน ในระดับต่ำอย่างมีนัยสำคัญ ขณะที่กรดอะมิโนโพรลีน (proline) และซิสทีน (cystine) มีระดับสูงขึ้น ซึ่งคล้ายกรดอะมิโนที่พบในภาวะตับเสื่อม

ด้วยเหตุนี้การเลือกโปรตีนที่มีกรดอะมิโนจำเป็นสำหรับสร้างกล้ามเนื้อจึงสำคัญ เช่น ไข่ต้ม เต้าหู้แข็ง ถั่วหมักญี่ปุ่นหรือนัตโตะ โดยไข่สองฟองมีลูซีนประมาณ ๑.๕ กรัม เต้าหู้หนึ่งก้อนมีลูซีนเกือบ ๒ กรัม เมื่อกินกับข้าวกล้องหนึ่งทัพพีจะได้รับลูซีนเท่ากับปริมาณที่แนะนำในแต่ละวัน คืออย่างน้อย ๒.๕-๓ กรัม

คุณหมอมาโกโตะเน้นย้ำว่าการใส่ใจเรื่องอาหารและออกกำลังกายสม่ำเสมอตั้งแต่ช่วงวัยหนุ่มสาวจนถึงวัยชรามีส่วนช่วยให้สุขภาพดี อายุยืนยาว รวมถึงโภชนาการที่ดีและสมดุล โดยเฉพาะอย่างยิ่งการบริโภคอาหารที่เน้นพืชเป็นหลักและจำกัดแคลอรี เป็นปัจจัยสำคัญที่ช่วยส่งเสริมสุขภาพในผู้สูงอายุ

ทั้งนี้การกินอาหารและใช้ชีวิตแบบชาวโอกินาวะทำให้ที่นี่เป็นหนึ่งในสถานที่ซึ่งมีผู้สูงอายุในวัย ๑๐๐ ปีมากสุดในโลก มีอัตราการเกิดโรคหัวใจน้อยกว่าชาวตะวันตกประมาณ ๘๐ เปอร์เซ็นต์ และมีความเสี่ยงต่อมะเร็งเต้านม มะเร็งต่อมลูกหมาก และมะเร็งลำไส้ใหญ่น้อยกว่ามาก