โดยรวมเล่าถึงเมืองแต่ละสมัย ไม่ผิดถ้าจะเลือกทำความรู้จักปัจจุบันก่อนค่อยย้อนหาอดีต ผ่านรูปถ่ายบุคคลสำคัญ รูปครอบครัว ไล่เรียงอ่านสิ่งพิมพ์ที่รายงานข่าวกิจกรรมประเพณีต่าง ๆ ชมข้าวของที่ชาวบ้านมอบให้ รวมทั้งสิ่งจัดแสดงของชาวไทยอีสาน พระไม้แบบลาวพวน จำลองศาลเจ้าของชาวจีนเวียดนามในหนองคายช่วงปี ๒๕๐๐ ฯลฯ สรรพสิ่งสะท้อนสังคมพหุวัฒนธรรมที่ชาวเวียดนามอพยพมาช่วงก่อน-หลังสงครามเวียดนาม และย้อนหลังไปยุคล่าอาณานิคมฝรั่งเศสที่หนองคายเสมือนปราการด่านเเรกในการต่อสู้กับฝรั่งเศสในลาว ผ่านหมวกเหล็กของนายทหารที่เข้ามาทำสงคราม จารึก “รุ่นสงครามอินโดจีน ปี ๒๔๘๓” มอบให้โดย อุดม วัฒนสุข ชาวเมืองหนองคาย

การบันทึกประวัติศาสตร์และเล่าวิถีชาวหนองคายไม่ได้เพิ่งมีหลังยุคก่อตั้ง “หนองค่าย” (หนองน้ำบริเวณที่ตั้งค่ายทหาร ต่อมาเรียกเพี้ยนเป็นหนองคาย) ครั้งเป็นฐานกองทัพสยามปราบฮ่อเมื่อปี ๒๔๑๘ ก็มีบันทึกผ่านพงศาวดารล้านช้าง รวมถึงในศิลาจารึกที่กษัตริย์เวียงจันทน์สร้างไว้มากทั่วหนองคาย อย่างจารึกที่วัดจอมมณี ลงศักราช พ.ศ. ๒๐๙๘ จารึกวัดศรีเมือง พ.ศ. ๒๑๐๙ จารึกวัดศรีบุญเรือง พ.ศ. ๒๑๕๑ ฯลฯ นอกจากนี้ในยุคก่อนประวัติศาสตร์ก็มี “ใบเสมาสลักภาพเล่าเรื่อง”