อีกเรื่องหนึ่งที่ผมทึ่งคือ ตั้งแต่ ค.ศ. ๒๐๐๘ ถนนหลายสายในเขต CBD ถูกใช้เป็นสนามแข่งรถสูตร ๑/ฟอร์มูลาวัน (Formula 1) โดยเป็น “สนามแข่งกลางคืน” (night race) ที่วิ่งผ่านใจกลางเมืองสนามแรกของโลก เรียกว่า “สิงคโปร์กรังด์ปรีซ์” (Singapore Grand Prix)

เป็นที่รู้กันว่ามีเพียงไม่กี่ชาติที่จะเป็นเจ้าภาพแข่งขัน F1 ได้ ยิ่งใช้ถนนในเมืองจัดแข่งขัน นั่นหมายถึงถนนต้องมีคุณภาพระดับรถแข่ง F1 วิ่งได้โดยไม่เกิดอันตราย 

เส้นทางแข่งขันของ CBD เรียกว่า Marina Bay Street Circuit ยาว ๔.๙๔๐ กิโลเมตร ผ่านถนนอย่างน้อยห้าสายและตึกระฟ้าอันโดดเด่น โดยจะมีการปรับเปลี่ยนรายละเอียดเส้นทางทุกปี

แต่นั่นก็ไม่ใช่หนแรกที่สิงคโปร์เป็นเจ้าภาพ ในความเป็นจริงสิงคโปร์จัดแข่งมาตั้งแต่คริสต์ทศวรรษ ๑๙๖๐ ก่อนจะหยุดไปใน ค.ศ. ๑๙๗๓ และกลับมาจัดในยุคใหม่คือ ค.ศ. ๒๐๐๘ ด้วยรัฐบาลมองว่า F1 สร้างผลดีทางเศรษฐกิจ โดยเฉพาะการท่องเที่ยว ที่แฟนรถแข่งจะบินตามมาดูจำนวนมาก รัฐบาลยังทุ่มทุนเชิญศิลปินระดับโลกมาเปิดคอนเสิร์ตและจัดแสดงแฟชั่น

การแข่งช่วงกลางคืนยังมีผลให้การถ่ายทอดสดไปปรากฏในจอทีวีของทวีปยุโรปเวลากลางวัน ได้แอร์ไทม์ที่ดีที่สุด ทั้งนี้การจัดครั้งแรกในเดือนกันยายน ค.ศ. ๒๐๐๘ ปรากฏว่าขายตั๋วได้กว่า ๑.๑ แสนใบ โดยจัดแพ็กเกจเป็นแบบ ๓ วัน (รวมที่พัก) และ ๑ วัน (ตามจุดเข้าชม) ทั้งยังรวมการเข้าชมคอนเสิร์ตไปในราคาตั๋วด้วย ในปีนั้นผู้ชนะคือทีมเรโนลต์ หลังจากนั้น F1 ก็กลายเป็นอีเวนต์ใหญ่ทุกปี รัฐบาลสิงคโปร์และภาคเอกชนยังคงทุ่มทุนมหาศาลจัดการแข่งขันรายการนี้อย่างต่อเนื่องมาจนปัจจุบัน

นั่งมองถนนสวยในเขต CBD หยิบแม็กเน็ต F1 ที่ซื้อติดมือมาในราคา ๖ ดอลลาร์สิงคโปร์ออกมาดู พลางนึกถึงข่าวที่ไทยประกาศตัวจะเป็นสนามแข่ง F1 ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า

ผมก็ยังไม่แน่ใจกับคุณภาพถนนย่านเกาะรัตนโกสินทร์ของเราอยู่ดี