“คุณพ่อเป็นคนใจกว้าง ผมเคยบอกคุณนิตย์ พิบูลสงคราม (บุตรจอมพล ป.) ว่า จอมพล ป. เป็นคนซาดิสม์ คุณนิตย์ถามผมว่าทำไมไปว่าคุณพ่อเขาแบบนั้น ผมก็เล่าว่ามีหนหนึ่ง จอมพล ป. ผ่านกฎหมายเวนคืนที่ดินแถบบางเขนและโดนที่ดินคุณพ่อไปด้วย ที่ดินตรงนั้นกลายเป็นโรงเรียนไทยนิยมสงเคราะห์ วันหนึ่งจอมพล ป. มาเรียนถามว่า ใต้เท้าโกรธผมหรือไม่ที่ทำอย่างนั้น คุณพ่อท่านก็ตอบว่า คุณหลวงพิบูลฯ ลืมแล้วหรือ เมื่อวันที่ ๒๔ มิถุนายน ที่เราแลกชีวิต ขอพระราชทานรัฐธรรมนูญมาด้วยกัน เราประกาศหลักหกประการของคณะราษฎร หนึ่งในนั้นคือต้องจัดการศึกษาให้แก่ราษฎรอย่างทั่วถึง ให้การศึกษาอย่างเต็มที่กับราษฎร เมื่อคุณหลวงเห็นว่าที่ดินของผมมีประโยชน์ เวนคืนแล้วสร้างโรงเรียน ผมก็ดีใจมากที่สามารถทำประโยชน์ได้ พอคุณพ่อพูดแบบนี้จอมพล ป. ท่านก็หน้าหงาย เพราะทำกับคนอื่นเขาโกรธ แต่คุณพ่อท่านไม่โกรธ

“เรื่องแบบนี้เคยเกิดขึ้นกับคุณควง อภัยวงศ์ เหมือนกัน ในสภาโจมตีคุณพ่อเสียยับ พอออกมานอกสภา คุณพ่อเรียกไอ้ควงมานี่ มาคุยกันหน่อย ปรากฏนายควงวิ่งมากราบรัว ๆ บอกว่ากระผมต้องขออภัยใต้เท้า  คุณควงแกก็แบบนี้ สนุกเกินเหตุในการพูด พอเห็นพ่อโกรธก็มาขอโทษ พ่อก็ไม่ถือโทษอะไร

“เรื่องศูนย์การทหารปืนใหญ่ ลพบุรี ย้ายอนุสาวรีย์คุณพ่อเปลี่ยนชื่อค่าย ครั้งหลังสุดที่ผมได้ไปดูพิพิธภัณฑ์พระยาพหลฯ พบว่าเขาวางของระเกะระกะ ฝุ่นจับ ไม่ได้สนใจดูแลจริงจัง ผมได้แต่คิดว่า เมื่อคิดไม่ได้ก็ต้องปล่อย ไม่มีใครอยู่ยั้งยืนยง ไม่มีอะไรยิ่งใหญ่กว่าความตาย”