ชาวใต้ดัดแปลงเป็นส่วนหนึ่งของการแสดง “โนรา” โดยให้ตัวละครสวมหน้ากาก

ผู้แสดง-รำออกพรานจะครอบหน้าด้วยหน้ากากที่ประดับผมขาวแสดงวัยเฒ่า หน้ากากนั้นมีแค่ส่วนหน้าผากถึงริมฝีปากบน เปิดริมฝีปากล่างถึงคางไว้ให้สะดวกขับบท

ใน “โนราโรงครู” หน้าพรานเป็นมากกว่าศิลปวัฒนธรรม ดั่ง “ครู-ผีบรรพชน” ผู้นำสิริมงคลแก่คณะโนรา โดยเฉพาะผู้สืบสายโนราที่มีญาติล่วงลับเคยเล่นเป็นตัวพราน จะบูชาในฐานะ “ครูหมอตายาย”

จากศรัทธาหน้าหิ้งนำไปสู่วงการพระเครื่อง พรานเฒ่ากลายเป็นวัตถุมงคลที่ผ่านพิธีปลุกเสกให้เกิดการผลิตความหมายด้านลาภผลพูนทวีและเมตตามหานิยม โยงกับคุณวิเศษในวรรณคดีที่ว่าพรานบุญจับนางมโนราห์ถวายพระสุธนสำเร็จจึงได้บำเหน็จเป็นเมืองพร้อมสมบัติและบริวาร ครั้นมีฐานะเป็นเจ้าเมืองชาวบ้านก็พากันติดทองให้จนเป็น “พรานหน้าทอง” ถือเป็นปางหนึ่งของพรานบุญ

บางครั้งการพกหน้าพรานติดตัวหรือห้อยคอยังกินความไกลกว่าอุ่นใจที่ได้บูชา