รถจี๊ปทหารสีเทา รถเฟียตสปอร์ตสีแดง รุ่นพระเจ้าเหา เสียเงินค่าซ่อมพอซื้อรถใหม่ได้คันหนึ่ง

เขาให้เหตุผลว่า “สวมแล้วดูไม่สุภาพ ใครจะใส่ก็ใส่ไปเถอะ พี่ไม่เอาคนหนึ่งละ ของฝรั่งก็ให้ฝรั่งใช้เหมาะกว่า”

ไม่นิยมรองเท้าคัตชูหรือแบบผูกเชือก ชอบบูตสูงเลยข้อเท้า มีซิปด้านข้าง เพราะต้องการความรวดเร็ว

ปี ๒๕๐๗ มิตรถูกแบนจากสมาคมผู้สื่อข่าวบันเทิงแห่งประเทศไทย ซึ่งในที่สุดสมชายหรือ “ส. อาสนจินดา” เป็นผู้ไกล่เกลี่ย “นักข่าวนักหนังสือพิมพ์ ไม่ใช่เพชฌฆาตที่มีดาบอยู่ในมือแล้วคิดจะฆ่าใคร ๆ ก็ได้ พวกเราคือเพื่อน เราเป็นเพื่อนกัน ต่างก็ช่วยเหลืออุ้มชูเกื้อกูลต่อกัน ไม่ใช่ใครมาทำเราเจ็บแล้วเราต้องเอาให้ตาย เราตักเตือนกันได้ เราเตือน เราปลอบขวัญ แล้วเราก็ช่วยกันส่งเสริมกันได้ สำหรับ มิตร ชัยบัญชา ยังมีอนาคตที่ดีไปอีกไกล เราต้องช่วยกันส่งเสริม เพื่อวงการฯ จะได้เจริญรุ่งเรืองต่อ ๆ ไป”

ส่วนมิตรกล่าวว่า “บางอย่างที่ผมอาจรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ผมขอโทษด้วยครับ ผมสัญญาว่าตั้งแต่นี้ต่อไป ผมจะไม่พูดถึงสิ่งที่จะทำให้เสียหายต่อส่วนรวมหรือต่อหนังสือพิมพ์อะไรต่าง ๆ อีกต่อไป ผมขอสัญญา” เรื่องจึงจบลงด้วยดี

เป็นดาราเลื่องชื่อและมีรายได้สูงจากการแสดงหนังหลายสิบเรื่องต่อปี แต่มีเครื่องประดับที่ติดตัวตลอดเพียงสองชิ้น นาฬิการาโดเรือนสีเงินกับแหวนทองหัวถักลายตะกร้อ สวมติดนิ้วนางข้างซ้าย ไม่เคยถอดจนเสียชีวิต

ตาม บันทึกชีวิตรัก มิตร ชัยบัญชา โดย กิ่งดาว ดารณี ที่ได้อยู่ร่วมบ้านกัน ๖ ปี

“พี่เชษฐ์ดูลักษณะนิสัยใจคอเป็นชายชาตรีแต่ความลับที่ไม่มีใครล่วงรู้คือ พี่เชษฐ์กลัวผีกลัวขนาดหาคนกลัวผีมาเปรียบไม่ได้เลย”

ตามคำเล่าของ ไกร ครรชิต นักแสดงรุ่นน้องที่ติดตามเคียงข้างอยู่กับ มิตร ชัยบัญชา ตั้งแต่คืนวันที่ ๗ ตุลาคม จนถึงนาทีสุดท้าย “ผม มิตร ชุมพร ไปกินอาหารเช้าที่ตลาดศรีราชา มียำเนื้อ ผัดวุ้นเส้น ต้มยำปลาทู เป็นอาหารมื้อสุดท้ายของเขา”

ตอนเดินไปเข้าฉากสุดท้ายราว ๔ โมงเย็น เขายังไม่ได้กินข้าวเที่ยง นอกจากกล้วยน้ำว้ากับน้ำแก้วหนึ่ง

พาหนะที่นำมิตรไปสู่จุดจบ เป็นเฮลิคอปเตอร์คาวาซากิหัวโปร่งใส มีสองที่นั่ง ซึ่งผู้บังคับการกองบินตำรวจให้ไปประจำการอยู่ที่ปากน้ำ จังหวัดสมุทรปราการ เพื่อร่วมกับตำรวจน้ำปราบปรามผู้ลักลอบขนของหนีภาษีทางเรือแล้วมิตรได้ขอความร่วมมือมาใช้ในการถ่ายทำภาพยนตร์