สำหรับ EmOne เราพยายามสร้างเทคโนโลยีที่จะช่วยเปลี่ยนแปลงวิถีวงโคจรของวัตถุ จัดอยู่ในกลุ่ม ADR โดยตรวจจับและตอบสนองต่อวัตถุในอวกาศได้ทั้งเหล็กและพลาสติก ดึงวัตถุกลับมาเข้าในทิศทางที่เราควบคุม ปรับทิศทางวงโคจร อาจนำวัตถุเป้าหมายกลับคืนสู่พื้นโลกเพื่อนำไปรีไซเคิล หรือเปลี่ยนตำแหน่งไปยังวงโคจรที่กำหนดไว้ให้เป็น “สุสาน” โดยเฉพาะ

เราจะเริ่มจัดการกับวัตถุขนาดเล็กก่อน เชื่อว่าถ้าเล็กทำได้ใหญ่ก็ต้องทำได้ เครื่องมือของเราจะช่วยลดโอกาสที่ดาวเทียมจะชนกัน และปกป้องดาวเทียมจากเศษขยะอวกาศ 

เริ่มแรกเราทดสอบเครื่องมือบนชั้นบรรยากาศ ต่อมาเราสร้างอุปกรณ์คล้ายตู้ขนาดเล็กเพื่อบรรจุการทดสอบ เมื่อได้ผลลัพธ์เดียวกับที่เราทดสอบในชั้นบรรยากาศ ถัดไปเราจะนำไปทดสอบในระดับ microgravity หรือสภาวะแรงโน้มถ่วงที่ต่ำมากกว่าที่พื้นผิวโลก โดยอาจส่งขึ้นไปบน fighting jet ที่แรงโน้มถ่วงต่ำ หรือถ้าเรามีเงินทุนมากพอก็สามารถสร้างเครื่องมือทดสอบเองได้  กระบวนการนี้ใช้กับการวิจัยเกี่ยวกับความพร้อมของสรีรวิทยามนุษย์ และการต่อสู้กับสภาพอากาศของวัสดุอุปกรณ์ 

ตอนนี้เรามีขยะอวกาศสัญชาติไทยอยู่หนึ่งชิ้นที่อยากทดสอบ และยังมีขยะอวกาศอื่น ๆ ที่ทั้งระบุและไม่ได้ระบุสัญชาติ ชิ้นไหนระบุสัญชาติจะนำกลับไปส่งคืนเจ้าของเพราะเรื่องนี้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างประเทศด้วยชิ้นไหนไม่ระบุสัญชาติเราตั้งใจเก็บไว้ให้ เพราะนี่ไม่ใช่แค่ขยะมันคือทรัพยากรมีค่าทั้งนั้น

เราคำนึงถึงความยั่งยืนของโลกเป็นหลัก หากเรานำทรัพยากรกลับมาใช้ประโยชน์ต่อได้ จะไม่ดีกว่าปล่อยให้ถูกเผาทำลายในชั้นบรรยากาศหรอกหรือ ?

เมื่อในวงโคจรหนาแน่น ถ้าเครื่องมือเราสำเร็จแปลว่าเราจัดระบบระเบียบให้กับวงโคจรได้ วงโคจรได้รับการทำความสะอาด มีพื้นที่ว่างเพิ่มมากขึ้น อุบัติเหตุในวงโคจรจะลดลงที่สำคัญคือการรักษา “ข้อมูล” ที่มนุษย์บนโลกได้จากเทคโนโลยีบนอวกาศเอาไว้

ในภาพรวม โลกเริ่มตระหนักรู้เกี่ยวกับขยะอวกาศแล้วแต่ EmOne เพิ่งเริ่มต้น ยังไม่ได้รับเงินทุน รวมทั้งอุปสรรคเรื่องโอกาสที่จะทดสอบเครื่องมือเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ของการทดลองและนำไปต่อยอด 

ในทีมเรามีกันไม่ถึง ๑๐ คน ขณะที่มีกรอบเวลาจำกัด เราวางแผนไว้ว่า ภายในปีนี้แนวคิดและการทดสอบขั้นแรกจะต้องเรียบร้อย เพื่อขยับสร้างและพัฒนาเป้าหมายถัดไปในปีหน้า 

เคยมีคนบอกว่า ใครจะมาจ่ายคุณล่ะ นอตแค่ตัวเดียว แต่เราไม่ได้มองว่ามันเป็นแค่นอต เราเห็นประโยชน์จากทั้งภาพรวม  งานนี้ไม่เสร็จโดยเร็วหรอก เพราะเป็นการวิจัยและลงทุนระยะยาว  อีกทั้งขยะอวกาศไม่มีทางหมดไปง่าย ๆ หน้าที่ของเราจึงคือการพิสูจน์ว่าเราทำได้ ไม่ได้แค่ขายฝัน 

เรามีงานวิจัยมากพอสมควร และพยายามส่งต่อสู่สาธารณะ เพื่อคาดหวังการสนับสนุน ได้พูดคุยแลกเปลี่ยน ร่วมมือกับหลายองค์กรทั้งในและต่างประเทศ อย่างตอนนี้ GISTDA ก็เข้ามาช่วยดูแลและสนับสนุนเรื่องข้อมูลให้ EmOne

สิ่งสำคัญไม่แพ้ความร่วมมือระหว่างองค์กร คือการเป็นประเทศสมาชิกด้านเทคโนโลยีอวกาศในระดับนานาชาติ เพราะหากประเทศไทยไม่ได้เป็นสมาชิกกลุ่มใด เขาก็ให้คะแนนศักยภาพเราต่ำ ตัดสินใจสนับสนุนเรายาก อาจช่วยเรื่องข้อมูลบ้าง แต่การแข่งขันหรือทุนก็ไม่ได้มากเท่าประเทศสมาชิกแน่ ๆ 

น้อง ๆ หลายคนพัฒนาเทคโนโลยีอวกาศได้ แต่ขีดจำกัดคือประเทศไทยไม่ค่อยมองเรื่องนี้ เราไม่ได้เป็นเครือข่ายกับนานาชาติ ไม่ได้รับทุน ไม่ได้มีพื้นที่ ซึ่งขึ้นอยู่กับว่าผู้ใหญ่บ้านเราจะมองเห็นประโยชน์มหาศาลจากการพัฒนาเรื่องนี้หรือเปล่า 

อย่างน้อย ๆ ถ้ามีพระราชบัญญัติกิจการอวกาศ มีสำนักงานกิจการอวกาศเกิดขึ้น ก็น่าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลง