คงองค์ประกอบพื้นฐานจาก “ไม้ไผ่” วัสดุหาง่ายในท้องถิ่นที่มีคุณสมบัติหนา-เบาสอดรับกับการใช้งาน  ช่างฝีมือจะนำตอกไผ่มาดัดโค้งงอนเป็นวงเพื่อขึ้นโครงให้ได้รูปทรงศีรษะ พิจารณาน้ำหนักสมดุลเพื่อกำหนดด้านหน้า-หลัง  เมื่อสวมแล้วกรอบหน้าต้องเข้ารูปและไม่เอียง

เพดานเทริดทำด้วยไม้ทองหลาง ยอดและหูเทริดซ้าย-ขวาใช้ไม้รักกับไม้ยอ ถือเคล็ดจากชื่อไม้ (ทองคำ รักใคร่ ยกยอ) ว่าจะทำให้ผู้สวมใส่เกิดสิริมงคล มีเสน่ห์ทางเมตตามหานิยม

โครงเทริดจะตกแต่งด้วยสรรพสิ่ง อย่างด้ายมงคลพันเพดาน กระจังที่ตัดโค้งคล้ายกลีบบัว (เดิมคนโบราณในวิถีกสิกรรมใช้ “หนังวัว-ควาย” ปัจจุบันใช้พลาสติก) เรียงซ้อนสามชั้นโดยรอบเหนือเพดาน แล้วปิดทองคำเปลวหรือทาน้ำทอง (ปัจจุบันนิยมทาสีอะคริลิก) ประดับกระจกสีหรือเพชรพลอยเสริมความวิบวับยามต้องแสงไฟ

ยามโนราเคลื่อนตัว เทริดดูคล้ายกระทงดอกบัวลอยเคลื่อน

ครั้นนานวันสิ่งที่ปรุงแต่งชำรุดจึงเผยให้เห็นวัสดุธรรมชาติอีกครั้ง

เทริดไม่เพียงเป็นเครื่องครอบศีรษะแสดงเอกลักษณ์โนรา

ยังทำหน้าที่สื่อสารสุนทรียภาพระหว่างมนุษย์กับสิ่งแวดล้อมด้วย