มองเห็นราก
ดั่งเช่นเห็นทรายผืน

ไม้สามต้นโผล่เห็นกลับเร้นราก
ทับถมด้วยทรายซากสรรพสัตว์
ทุกข์คือบ่วงลวงจริงยิ่งโอบรัด
ยิ่งผุดผ่องยิ่งข้องขัดมัดข้าแก
รากต้นแรกแทรกไหลกับสายเลือด
ผ่านสงครามระอุเดือดพร้อยบาดแผล
ทิฐินี้คือปฏักปักไม่แปร
หมายมั่นว่าค่าแท้คู่คงทน
ค่าแท้อันความคิดนิมิตไว้
มีอย่างไม่หม่นหมองเสื่อมล่องหน
จับกายเถิดเกิดยังอยู่ทั้งคน
ตัวตนข้าทนโท่อย่าโง่เลย
รากต้นสองคล้องคอข้อสงสัย
พุทธ ธรรม สงฆ์ ส่งผลใดไม่เฉลย
ลังเลล่วงเวลาเห่ช้าเอย
ปล่อยเลยจนปลายสุดพุทธันดร
รากต้นสามซ่อนกลทั้งปรากฏ
ศีลพรตเช้าค่ำหลากคำสอน
มากบทใบลานขานขาดตอน
ถึงก่อนทิวสถูปเพียงลูบคลำ
ถอนสามรากทิ้งแล้วแก้วใจเอ๋ย
ล้วนเคยท่องนรกปวงล่วงถลำ
ปิดประตูเขี้ยวเล็บเจ็บเพื่อจำ
ไปพลิกคว่ำแผ่นดินสิ้นโลกา

ภาพ : สกล เกษมพันธุ์