คงไม่ใช่ฝนแปดแดดสี่ แต่เป็นฝนแปด แดดเหลือแค่หนึ่ง

พายุฝนทำให้การเดินทางเลื่อนออกไปช้ากว่ากำหนด โชคยังดีที่เรามาถึงสนามบินหาดใหญ่ไม่เย็นมาก รวมถึงฟ้าฝนที่ภาคใต้ปลอดโปร่งกว่าที่กรุงเทพฯ เป็นไหน ๆ

หลังจากนั่งรถมา ๑ ชั่วโมงเศษ ผ่านป่ายาง ทะเล และตัวเมืองสักระยะ หนุ่มผิวเข้ม สวมหมวกมิกิ (miki hat) และกางเกงต่อปะ (patchwork) กำลังยืนรออยู่หน้าโรงเรียนเทศบาล ๕ ในตัวเมืองปัตตานี นั่นคือคนที่เราเดินทาง ๗๘๓ กิโลเมตรเพื่อมาหา

“สวัสดีครับผม เดินทางเหนื่อยมั้ย เดี๋ยวนั่งรถตามผมมาเลย” เสียงต้อนรับจากจู หรือ ฮุสนีย์ สาแม เจ้าของแบรนด์ Concur Patchwork

เดินทางผ่านหอนาฬิกากลางเมือง บรรยากาศในปัตตานีครึกครื้นกว่าที่เราคิด ร้านอาหารริมทาง ชายวัยกลางคนใส่ชุดโต๊ปในวงสภาน้ำชา และผู้คนที่เดินตลาดนัดยามเย็น  ฮุสนีย์เล่าว่า ในบรรดาสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ ปัตตานีคือจังหวัดครึกครื้นที่สุด

ฮุสนีย์เป็นเด็กจบใหม่จากคณะมนุษยศาสตร์ เอกภาษาอังกฤษ ม.อ. ปัตตานี (มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี) หนุ่มผิวเข้มไว้เคราแพะประปราย ถึงเขาจะเกิดและเติบโตที่จังหวัดยะลา แต่เมื่อเข้าสู่วัยรุ่นต้องศึกษาเล่าเรียน เขาจึงโยกย้ายไปมาทั้งในปัตตานีและนราธิวาส

ฮุสนีย์เสริมว่า พอพูดถึงความเป็นคนสามจังหวัดฯ เลยไม่ได้เฉพาะที่จังหวัดใดจังหวัดหนึ่ง เพราะคนที่นี่ก็ไปมาหาสู่กันอยู่เสมอ

สิ่งหนึ่งที่มาพร้อมกับเขตชายแดนคือตลาดผ้ากระสอบซึ่งส่งมาจากหลากหลายที่ ทั้งโคลัมเบีย มาเลเซีย ฯลฯ จากภาพที่เห็นจนชินตาได้กลายมาเป็นความชอบ ฮุสนีย์จึงเริ่มสนใจอาชีพนี้จนเกิดเป็นพ่อค้าเสื้อผ้ามือสอง

งานอดิเรกของเขาในช่วงมหาวิทยาลัยคือการขาย-ประมูลเสื้อผ้ามือสอง จากความชอบและต้องการทดลองกลุ่มตลาดเล็ก ๆ อย่างเสื้อผ้าทหาร ทั้งสิ่งของจากยุคสงครามและผลิตภัณฑ์ใหม่ตามแบรนด์ต่าง ๆ  ความชอบเสื้อผ้าทหารของฮุสนีย์นั้นมาจากประสบการณ์ที่เคยดูสารคดีประวัติศาสตร์สงคราม เขาไม่ได้หลงใหลแค่ลวดลายพราง-คาโมฯ (คามูฟลาจ-camouflage) แต่รู้สึกว่าสิ่งที่หลงเหลือจากประวัติศาสตร์เหล่านี้คือส่วนหนึ่งของความทรงจำวัยเด็กและได้นำมาต่อยอด

งานอดิเรกผกผันมาเป็นการหาเงินค่าขนมในช่วงมหาวิทยาลัย จากเสื้อผ้าทหารเปลี่ยนเป็นกางเกงยีน เริ่มจากการขายให้เพื่อนและขยับมาเป็นช่องทางออนไลน์ เพื่อเพิ่มการเข้าถึงลูกค้าคนอื่นมากขึ้น