“มีเรือแตกบ่อย ๆ เป็นความสลดที่เห็นลูกเรือตัวแข็งทื่อซึ่งไม่มีอำนาจใดบนโลกนี้ช่วยชีวิตเขาได้ ลำเรือและเสากระโดงโยกคลอนก่อนจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ ที่นี่ไม่มีนกไนติงเกลและนกพิราบ มีเพียงนกสีเทาที่ทำรังบนหน้าผาและรอกินเหยื่อจมน้ำอย่างตะกละตะกลาม เครื่องสังเวยที่พายุต้องการก็คือเสียงกรีดร้องโหยหวนของพวกเขา...

“พี่น้องที่รัก อย่าได้มาสถานที่อันข้นแค้นนี้  แต่โบสถ์แห่งนี้คือความงามอันอัศจรรย์ ซึ่งเพิ่งสร้างเสร็จสมบูรณ์ไม่นาน ภายในโบสถ์ ร่างของออสไวน์(Oswine) มรณสักขีผู้น่ายกย่อง สถิตในศาลสีเงิน ประดับตบแต่งด้วยทองและเพชรมลังเมลือง  เขาช่วยฆาตกร โจร และกบฏ จากบทลงโทษสาหัสให้เป็นการเนรเทศ เขารักษาผู้คนที่หมอไม่อาจเยียวยา การปกป้องของมรณสักขีและความงามของโบสถ์โอบอุ้มเราไว้เป็นหนึ่งเดียวกัน”

นี่คือส่วนหนึ่งจากบันทึกของพระดื้อแพ่งที่ถูกคริสต์ศาสนจักรลงโทษด้วยการส่งตัวมาอยู่ที่อาราม Tynemouth  ไม่ปรากฏวันเวลาบันทึกแน่ชัด แต่คาดว่าน่าจะอยู่ในช่วงหลังคริสต์ทศวรรษ ๑๓๔๐ เนื่องจากเป็นปีที่โบสถ์ใหม่สร้างเสร็จแล้ว