เป็นบทรำแนะนำตัวของโนราจากระโนด พื้นที่ตอนบนสุดของสงขลา ที่ต่อแดนมาจากอำเภอหัวไทรของนครศรีธรรมราชเป็นแหลมแผ่นดินหรือคาบสมุทรที่ขนาบด้วยทะเลทั้งสองด้านด้านนอกหรือทางตะวันออกคืออ่าวไทย ส่วนด้านในเป็นทะเลสาบน้ำจืดและน้ำกร่อยหลายส่วนย่อย ที่เรียกรวม ๆ ว่าทะเลสาบสงขลา

เป็นที่ราบบนคาบสมุทร ต่อเนื่องมาจนสุดปลายแหลมที่ปากทะเลสาบ ที่ไม่ค่อยมีผืนป่าไม้สูงใหญ่ ที่เห็นหนาตามากที่สุดมีแต่ตาลโตนด ตามคำแนะนำตัวของโนราระโนด

แต่ตามความจริงทิวต้นตาลที่ยืนต้นสูงทาบฟ้า ไม่ได้มีหนาแน่นแต่แถวระโนด หากยังแผ่ผืนยืนต้นต่อเนื่องไปตลอดแหลม ตั้งแต่สทิงพระ กระแสสินธุ์ จนถึงสิงหนคร และโหนดยังแพร่ข้ามฟากทะเลสาบลงไปทางใต้ด้วย

โดยพื้นล่างส่วนใหญ่เป็นนาข้าว ซึ่งข้องเกี่ยวเหนียวแน่นอยู่ในวิถีชีวิตของคนพื้นถิ่น

ฤดูฝนไถหว่านก็ทำนา เสร็จจากเกี่ยวข้าวเข้าแล้งก็พอดีถึงหน้าทำน้ำตาลโตนด  พอฝนชุกก็ละจากต้นตาลลงนาหันหน้าสู่การเพาะปลูกอีกครั้ง เป็นวงรอบปีในวิถีชีวิตของคนท้องถิ่นมาแต่เดิม