ก่อนหน้านั้นเขาคลุกคลีกับงานเขียนป้ายหนังมาตั้งแต่เรียน ป. ๗  กำพลเล่าว่าภูเก็ตสมัยนั้นมีโรงหนังสามแห่ง เขาชอบดูหนังมาก ยอมไปช่วยเขียนป้ายติดหน้าโรงหนังให้ฟรี เพื่อได้ดูหนังโดยไม่ต้องซื้อตั๋ว

“ได้ใบปิดมาตีสเกลวาดติดหน้าโรง ตั้งแต่อายุ ๑๔ ผมได้อาศัยดูหนังฟรี หัดวาดรูป ๓ ปีนี้ ไม่เคยได้เงิน เขียนเพื่อจะดูหนังเท่านั้นเอง ตั้งใจว่าถ้าได้เข้ากรุงเทพฯ จะเขียนโปสเตอร์ ลงลายเซ็นให้เหมือน ‘เปี๊ยก โปสเตอร์’” เมื่อมาเรียนเพาะช่างก็ได้ฝึกเขียนโปสเตอร์หนังกับอาจารย์รุ่นก่อน รวมทั้ง “เปี๊ยก โปสเตอร์” และกลุ่มลูกศิษย์ที่มีฝีมือ

“ชาติเสือ, จ้าวนักเลง, เหนือมนุษย์ ใบปิดยังใช้ตัดแปะ ตัดรูปและตัวหนังสือมาแปะ พิมพ์สองสี  ร้ายก็รัก เป็นหนังมิตรเรื่องแรกที่วาดโดย ‘เปี๊ยก โปสเตอร์’ ต่อมาก็ แสงสูรย์ ช่วงนั้นต้องส่งไปพิมพ์ที่ฮ่องกง”

ตอนหลังเมื่อรุ่นอาจารย์เลิกเขียน กำพลกับเพื่อนก็ออกมารับงานเอง