“ไม่อยากให้แข่งขันกันเยอะขนาดนี้ พวกเราอายุยังไม่ถึง ๑๘ กันด้วยซ้ำ อยากให้ได้ใช้ชีวิตมัธยมฯ อย่างสนุกสนาน หลังเลิกเรียนก็อยากใช้เวลากับเพื่อนมากกว่านี้ ไม่ต้องมานั่งเรียนพิเศษถึง ๕ ทุ่ม เที่ยงคืน 

“อยากให้ทุกคนหาตัวเองเจอว่าตัวเองชอบอะไร บางคนไม่ได้มีความสุขกับการเรียนวิทย์ แต่เข้าสายวิทย์เพราะพ่อแม่อยากให้เข้า  คนไทยส่วนใหญ่มองว่าเรียนสายวิทย์จะเก่งกว่าสายศิลป์ ซึ่งส่วนตัวมองว่าไม่จริง  ถ้าค่านิยมนี้หายไป ถ้าสมมุติทุกอาชีพมีอัตราเงินเดือนเท่าเทียมกันมากขึ้น น่าจะทำให้หลายคนกล้าทำสิ่งที่ตัวเองชอบมากขึ้น 

“ตอนเด็ก ๆ หนูก็ไม่รู้หรอกว่าใครเขาทำอาชีพอะไร มีคณะอะไรให้เข้าบ้าง พอญาติผู้ใหญ่ถามว่าอยากเป็นอะไร เราก็จะตอบว่าอยากเป็นหมอ เพราะตอบแล้วเขาจะชมว่าเก่งจังเลย แต่พอขึ้นมัธยมฯ เราก็ได้รู้จักรุ่นพี่ศิษย์เก่าที่เรียนมหาวิทยาลัยอยู่ ทำให้ได้รู้ว่าอาชีพไม่ได้มีแค่หมออย่างเดียว”

“ความคิดของครูในโรงเรียนค่อนข้างจะอนุรักษ์นิยม เอาความคิดเห็นส่วนตัวมาสอน เขามีอคติ แล้วก็สอนเด็กด้วยอคติ ทำให้เด็กมองโลกแค่มุมเดียว ทำให้เราไม่ค่อยได้รับการยอมรับ ทั้งเรื่องเพศและศาสนา 

“เพื่อนในห้องเราตัดผมสั้น เป็น LGBT  ตั้งแต่ ม. ๔ ยัน ม. ๖ ทุกครั้งที่เปลี่ยนครู เปิดมาคาบแรกก็จะโดนถามโดนแซวว่า ชอบผู้หญิงเหรอ เป็นทอมเหรอ ทำให้บรรยากาศในห้องเรียนอึดอัด หนูรู้สึกว่าไม่ค่อยให้เกียรติกัน เพราะบางทีเราก็ไม่ได้อยากจะบอก ไม่ได้อยากจะแสดงตัวตอนนี้