วันนั้น...

ผู้คนในบ้านเมืองกำลังตื่นเรื่อง PM 2.5 โดยมีชนวนเหตุสำคัญคือเปลวเพลิงผลาญป่าทำลายปอดของประเทศ และเจ้าหน้าที่ส่วนใหญ่ยังต้องดับไฟโดยขาดแคลนอุปกรณ์ปกป้องชีวิตทั้งที่ปอดของพวกเขาก็สำคัญ แต่ยังไม่เป็นข่าวเท่าภาพของเด็กน้อยจามเป็นเลือด เหตุการณ์นั้นทำให้ผู้คนตระหนักถึงภัยพิบัติเชียงดาวที่ได้รับการจัดระดับสากลว่าเป็น “เมืองที่มีมลพิษอันดับสูงสุดของโลก”

แม้ทั้งเมืองถูกควันทึบพรางดอยหลวงสูงใหญ่ที่เคยมองจากตรงไหนก็เห็น ยังไม่ใช่เรื่องที่คนไทยทั้งประเทศสะเทือนใจเท่าภาพ “ไฟไหม้บนดอยเชียงดาว” จนท้องฟ้าราตรีในรัศมีกว้างเป็นสีแสด เหตุที่ปะทุไปถึงหัวใจคนทั้งชาติ เพราะบัดนี้พื้นที่ร่ำรวยความหลากหลายทางชีวภาพอันดับ ๑ ของประเทศเกิดความสูญเสียอย่างประเมินค่าไม่ได้แล้วจริง ๆ และกว่าฝนจะมาบรรเทาก็ล่วงเข้าเกือบกลางปี

เรื่องราวทั้งหมดยังส่งผลถึงวันนี้