“แก่นหรือไข่แดงของการทำทอล์กโชว์ที่สำคัญคือการสัมภาษณ์ ที่เหลือคือองค์ประกอบ ผมจำได้ว่าเรามีทีมแดนเซอร์ (นักเต้น)  ผมขอให้คุณ Storm สุภาพสตรีชาวอเมริกันมาตั้งทีมให้ ตรงนี้ถือเป็นตัวเสริมรายการหลังการสัมภาษณ์ขนาดยาวในรายการส่วนมากเรามีสัมภาษณ์และโชว์หนึ่งชุด ยุค 90s รายการทีวีบ้านเรายังไม่มีใครสัมภาษณ์ดาราเรื่องหลังกล้อง ชีวิตส่วนตัว ตรงนี้ทำให้เราไม่เหมือนใคร เราคือรายการแรกที่ทำมาตั้งแต่สมัย ‘คืนนี้ที่ช่อง ๙’ (ปลายคริสต์ทศวรรษ ๑๙๘๐) ผมยังจำได้ว่าต้องทำเทปทดลองให้เอเจนซี (ที่จะไปหาโฆษณา) ดู ก่อนที่เขาจะเห็นด้วยว่าถ้าทำได้แบบนี้ก็เอา  สามเทปแรกเราสัมภาษณ์หม่อมราชวงศ์ คึกฤทธิ์ ปราโมช อดีตนายกรัฐมนตรี (คนที่ ๑๓) ในเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกับการเมือง  ตอนนั้นท่านเพิ่งผ่าตัดหัวใจ เราก็เอาไมโครโฟนไปจ่อที่หัวใจท่านเพื่อฟังเสียงหัวใจเต้น ไม่มีรายการไหนทำแบบนี้

“ผมพยายามสร้างเครดิตให้รายการ หลังออกอากาศต้องมีคนพูดถึง สมัยนั้นเพลงภาษาจีนกลางคือ ‘เถียนมี่มี่’ (หวานปานน้ำผึ้ง/ค.ศ. ๑๙๙๖) กำลังดัง ผมก็หาดาราที่ร้องเพลงจีนได้ให้ใส่กี่เพ้าสวยๆ คือคุณแก้ว-อภิรดี ภวภูตานนท์ เธอสวยมาก หุ่นดี ร้องเพลงต่างชาติได้โดยไม่ต้องรู้ภาษานั้น หลังออกอากาศคนก็พูดถึงกันทั้งเมือง ร้านในซอยละลายทรัพย์อัดเอามาเปิดกันเพราะคนยุคนั้นไม่เคยเห็นดาราไทยร้องเพลงจีน  ตอนเริ่มทำ ‘สี่ทุ่มสแควร์’ ผมเปลี่ยนจากคนทำงานหลังกล้องมาเป็นพิธีกรรู้ทางเพราะเคยเตรียมงานให้คนอื่น ก็เปลี่ยนมาทำให้ตัวเอง ยากที่สุดคือพูดอย่างไรไม่ให้มีคำผิด แต่เป็นภาษาไทยก็เข้ามือ สามสี่เทปก็รู้ทางหมดแล้วครับ