โลกของแมลงตัวเล็ก...
กับความสุขของเด็กตัวน้อย

สุขต่างวัย

ทีมเต่าทอง
เรื่องและภาพ : ละมุน ปฏิมิน (เต๊ะสาว)
เด็กหญิงพิชญา ปฏิมิน (น้องหัสนา)

“อัลฮัมดุลิ้ลลาฮฺ น้องทำได้แล้ว เต่าทองสีสวยตัวนั้นหันมาสบตาน้อง แล้วมองกล้อง น้องกดถ่าย ภาพคมชัด สวยงามสมใจ...อัลฮัมดุลิ้ลลาฮฺ”

ฉันได้ยินเสียงหัวเราะ ยิ้มร่า สะใจ มาแต่ไกลๆ ของเด็กน้อยน้องหัสนา เด็กหญิงผมยาว ผิวขาว วัย 10 ขวบ ยังคงมีเสียงกล่าวขอบคุณพระเจ้า ขอบคุณอัลลอฮฺ... “อัลฮัมดุลิ้ลลาฮฺ” หลายๆ ครั้ง

ในมือน้อยๆ มีโทรศัพท์มือถือสมาร์ทโฟนพร้อมกับเลนส์หนีบที่ครอบติดกับเลนส์กล้องอีกที ตาเล็ง จดจ่อ มองกล้อง อย่างไม่ลด ละ สายตา มือซ้ายจับมือถือนิ่ง มั่นคง แขนซ้ายแนบชิดติดลำตัว ส่วนนิ้วมือเล็กๆ ข้างขวา จิ้มหน้าจอมือถือ ถ่าง เข้า-ออก เพื่อย่อ-ขยาย แมลงเต่าทองตัวสวย ตามระยะชัดของภาพตามที่ตัวเองชอบ ใช้นิ้วชี้จี้ไปที่ตาของเต่าทองที่จะถ่ายผ่านหน้าจอมือถือ แล้วกดถ่ายภาพ เพื่อบันทึกอิริยาบถต่างๆ ของเต่าทอง บนต้นมะเขือในไร่ผักสวนครัว ปลายทุ่ง ท้ายสวนยางพารา ใกล้บ้าน ย่านปักษ์ใต้ ฝั่งอันดามัน ดินแดนอ่าวลึกถิ่นทิวเขาสวย ลือเลื่องเมืองดาบ กระบี่เมืองน่าอยู่ ผู้คนน่ารัก

น้องหัสนาเป็นเด็กผู้หญิง ป.4 อายุ 10 ขวบ น้องสาวคนสุดท้อง มีพี่ชาย 4 คน อายุห่างจากพี่ชายคนโต 23 ปี ด้วยความว่าเป็นน้องนุชคนสุดท้อง เลยเรียกแทนชื่อตัวเองว่า “น้อง” ชอบพกโทรศัพท์มือถือติดตัวเกือบตลอดเวลาเมื่ออยู่ที่บ้าน เล่นเกมส์ ดูคลิปวิดีโอ รูปภาพ นานาสาระ ค้นหาความรู้ได้อย่างรวดเร็ว

น้องหัสนาชอบเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ในโทรศัพท์มือถือ อาจจะเป็นเด็ก “ไอที” ของครอบครัว ก็ว่าได้ เป็นเด็กอยู่ไม่ค่อยนิ่ง ซุกซน กระตือรือร้น ชอบเรียนรู้สิ่งใหม่ มีมนุษย์สัมพันธ์กับคนรอบข้างดี

ในช่วงวันหยุดของเราสองคน ฉันชอบชวนน้องหัสนาออกไปถ่ายรูปด้วยมือถือ ไปตามที่ต่างๆ ในสวนไร่ ปลายนา ละแวกใกล้บ้าน ฉันชอบถ่ายภาพวิว ทิวทัศน์ ถ่ายนก ก้อนเมฆ ท้องฟ้า แม่น้ำ ธรรมชาติรอบตัว

บางวันเราสองคนกลับบ้านพร้อมภาพนกมองไกลๆ อย่างน่าค้นหา บางครั้งได้ภาพท้องฟ้าสีคราม มีก้อนเมฆเป็นรูปต่างๆ สวยงามตามจินตนาการ อย่างมีความสุขเต็มหัวใจ

ต่อมา...ฉันมีความสนใจ เข้าไปเรียนรู้การถ่ายภาพด้วยมือถือในระยะใกล้ๆ อย่างใกล้ชิด ฉันฝึกฝนถ่ายดอกไม้เล็กๆ ให้คมชัด สวยงาม จากกลุ่มที่สนใจในการถ่ายภาพด้วยมือถือ ผ่านกลุ่มในเฟสบุค และหลากหลาย ไลน์โอเพ่นแชท

ฉันมองหาอุปกรณ์เสริมในการถ่ายวัตถุที่ใกล้ๆ ฉันพบว่ามีอุปกรณ์เสริมที่เรียกว่า “เลนส์หนีบ” ซึ่งมีขายอยู่ทั่วไปในชอปปิ้งออนไลน์...

ส่วนใหญ่เลนส์เสริมจะขายเป็นชุดเดียวกันกับเลนส์มุมกว้าง ก่อนถ่ายรูปต้องถอดเลนส์มุมกว้างออกก่อน การเรียนรู้ด้วยตนเอง การเรียนรู้ใหม่ มือใหม่สำหรับฉัน ฉันเลือกซื้อเลนส์ใหญ่ๆ จะถ่ายง่าย อาจจะชัดบ้าง ไม่ชัดบ้าง แล้วแต่ความนิ่งของตัวแบบ อารมณ์ ความรู้สึกและมือของฉัน

ฉันฝึกๆๆๆๆ ออกไปถ่ายภาพทุกวัน เริ่มต้นด้วยการถ่ายดอกไม้เล็กๆ จนได้ระยะภาพคมชัด สวยงาม ฉันได้เรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับเลนส์หนีบอันเล็กๆ ซึ่งเพื่อนๆ ในกลุ่มว่า “ถ่ายยาก” แต่...สำหรับฉัน มันคือสิ่ง “ท้าทาย” ถ้าใครถ่ายได้ ถือว่า นิ่งมาก แน่มาก จะเข้าใกล้แบบได้มาก ซูมดูหน้าผีเสื้อ แมงปอ และมดได้เลย...

ฉันเป็นคนอยู่ไม่นิ่ง อารมณ์ร้อน หงุดหงิดง่าย ฉันมองหาสิ่งหรือกิจกรรมที่สามารถช่วยให้ฉันอารมณ์เย็น นิ่ง และสงบลงได้โดยง่าย ฉันมองหาสิ่งที่ฉันรักและสนใจ ช่วยให้ตัวเองนิ่ง มุ่งมั่นที่จะทำมันให้แตกต่าง ใช้ชีวิตอย่างสุขสงบทางใจ มี
ความสัมพันธ์ที่ดีกับคนรอบข้างทุกคน ทำงานทุกงานด้วยความรักอย่างมีความสุขในทุกๆ วัน
“ความท้าทาย” คำที่ลอยมาในหัว

“คนอื่นทำได้ ฉันก็ทำได้” ฉันมองหาซื้อเลนส์หนีบตัวเล็กในชอปปิ้งออนไลน์ เป็นอุปกรณ์ง่ายๆ ราคาไม่แพง มูลค่าภาพมหาศาลกับประสบการณ์ที่ได้กลับมานั้นยิ่งใหญ่ มากกว่ากันหลายเท่านัก

ฉันฝึกถ่ายภาพด้วยมือถือติดเลนส์หนีบทุกวัน ถ่ายดอกไม้สวยๆ ส่งให้ครูตามไลน์โอเพ่นแชท วิจารณ์เพื่อปรับปรุงให้ดีขึ้น พร้อมส่งให้เพื่อนที่ชอบถ่ายภาพด้วยกัน ติชม แนะนำ ปรับปรุง ฉันทำทุกวัน สม่ำเสมอ อย่างต่อเนื่องมาร่วมหนึ่งปี

ฉันฝึกถ่ายภาพแมลงทุกวัน จนชอบและรักที่จะถ่ายภาพดอกไม้ ผีเสื้อ มด และแมลงทุกประเภท ชอบถ่ายเต่าทอง(ด้วงเต่าลาย) ในอิริยาบถต่างๆ เป็นพิเศษ
ด้วงเต่าลาย หรือที่นิยมเรียกกันว่า เต่าทอง จัดเป็นแมลงปีกแข็ง มีขนาดเล็กเมื่อเทียบกับแมลงปีกแข็งทั่วไป ตัวป้อม ๆ ลำตัวอ้วนกลม ส่วนใหญ่ที่พบในประเทศไทย มักมีปีกสีแดง ส้ม เหลือง และมักจะแต้มด้วยสีดำเป็นจุด เมื่อหุบปีกเข้าหากันจะจดกับด้านหลังทำให้มองคล้ายหลังเต่า

ด้วงเต่าลาย เป็นด้วงที่มีขนาดเล็ก มีหนวดแบบลูกตุ้ม เป็นหนวดที่ปล้องตอนปลาย 1-3 ปล้องขยายใหญ่ขึ้นกว่าปล้องอื่นๆ เท้ามี 5 ปล้อง แต่จะเห็นชัดได้เพียง 4 ปล้อง

แมลงในวงศ์นี้มีประโยชน์ทางการเกษตร จัดเป็นตัวห้ำที่มีประสิทธิภาพทั้งตัวอ่อนและตัวเต็มวัยกินแมลงขนาดเล็กเป็นอาหาร เช่น เพลี้ยอ่อน เพลี้ยแป้ง เพลี้ยหอย ไร แต่ ด้วงเต่าลายบางชนิดสามารถทำลายพืชได้ ตัวอ่อน ลำตัวยาว มีขนปกคลุมมีกรามยื่นออกมาเป็นเขี้ยวแหลม กินจุ เคลื่อนไหวได้รวดเร็ว

ฉันเรียนรู้และรับรู้ได้ถึงความสามารถในการมองเห็นสิ่งรอบตัวได้ลึกขึ้น

ฉันสามารถสร้างภาพถ่ายมหัศจรรย์ด้วยมือถือบวกกับเลนส์ที่ครอบติดกับเลนส์กล้องอีกที จนเกิดเป็นภาพที่สวยงาม ประทับใจ และที่สำคัญ ทำให้ฉันมีความอดทน นิ่ง มีความสุข สงบทางใจมากยิ่งขึ้น

บ้านน้องหัสนาขายอาหารเช้า ฉันเป็นลูกค้าประจำ ฉันสั่งของทางข้อความ และท้ายข้อความทุกครั้ง ฉันก็จะส่งภาพแมลงเต่าทอง(ด้วงเต่าลาย) สีสันสวยงาม ในอิริยาบถ ต่างๆ ให้ทุกวัน

“เต๊ะสาว ภาพเต่าทองเอามาจากเวบไซต์ไหน น้องชอบ...สวยจัง” น้องหัสนาตั้งคำถามกับฉัน

“เต๊ะสาวถ่ายเอง” ฉันตอบพลางอมยิ้ม

“เต๊ะสาวถ่ายภาพด้วยมือถือ ถ่ายแมลงเต่าทองจากต้นมะเขือ ในไร่ ถ่ายภาพผีเสื้อแสนสวย จากต้นบานชื่นหน้าบ้าน”

หลังจากนั้นกิจกรรมดีๆ ความพิเศษเกิดขึ้นทุกวันหยุดของสองเรา

ในช่วงเช้าวันหยุดทุกสัปดาห์ เราสองคนชวนกันไปถ่ายรูปด้วยมือถือพร้อมเลนส์เสริม เลนส์หนีบครอบเลนส์ น้องหัสนาฝึกถ่ายภาพอยู่เป็นระยะเวลาหนึ่ง เริ่มฝึกจากการถ่ายภาพดอกไม้เล็กๆ ให้คมชัด ฉันสังเกตเห็นเขามีความอดทนสูง นิ่งมากขึ้น มีใจจดจ่อกับสิ่งที่ต้องทำอยู่ตรงหน้า

“น้องต้องได้ภาพเต่าทอง สีสวย คมชัดให้ได้” น้ำเสียงมุ่งมั่น

จนในที่สุดความฝันเล็กๆ ของเด็กหญิงตัวน้อยๆ ก็เกิดขึ้น เขาถ่ายภาพเต่าทองสีสวย สีส้มลายจุด ค่อยๆ คลานบนใบมะเขือ ท่าทางสวยงาม สมใจนึกของเด็กน้อย เขาดีใจมาก กระโดดโลดเต้น วิ่งมาอวดให้ทุกคนที่อยู่ใกล้ๆ เห็น

ที่สำคัญคุณพ่อ คุณแม่ ได้ชื่นชมอย่างชื่นใจ เด็กน้อยยิ้มแก้มปริ กระโดดโลดเต้น วิ่งๆ ไปมา จนลมพัดผ่านผมปลิวพลิ้ว เสียงหัวเราะอย่างมีความสุขดังก้องทั่วท้องไร่ ปลายทุ่ง

“น้องหัสนาเก่งมาก น้องตั้งใจ น้องทำได้ทุกอย่าง” ฉันกล่าวชม

ความสำเร็จเล็กๆ ของเด็กน้อย “หัสนา” เติมเต็มความสุขให้กับพื้นที่ชีวิต ความสุขกำลังเดินทางเคลื่อนที่มาโอบกอดหัวใจของสองเราไว้ด้วยกัน ชอบและรักที่จะทำในสิ่งเดียวกัน ทำทุกวันอย่างมีความสุข

ความท้าทายในการถ่ายภาพระยะใกล้ๆ คือการใช้โทรศัพท์มือถือกับเลนส์นั้นเป็นเรื่องค่อนข้างยาก ทั้งในเรื่องของความสั่นไหว ลม ความนิ่งของคนถ่ายภาพ ล้วนมีผลทั้งสิ้น

“เต๊ะสาว...เราออกไปถ่ายภาพกันหล่าว(อีก)” น้องหัสนาปั่นจักรยานมาชวนฉันที่บ้าน พร้อมชวนหลานสาววัย 4 ขวบ น้องเฟมิด้า หลานสาวตัวน้อย คราวนี้เราออกไปถ่ายภาพด้วยกัน 3 คน ฉัน หลาน และเหลน

ฉันแอบมองสองเด็กน้อย น้องหัสนาให้หลานสาว เฟมิด้าถือกล้อง(โทรศัพท์มือถือ) ฝึกจับใส่เลนส์เสริมเองด้วยมือจิ๋วผ่านนิ้วเล็กๆ ของเด็กน้อยอย่างมั่นคง น้องเฟมิด้าชอบใจ ชวนกันเดินไปที่แปลงผักที่มีต้นมะเขือยืนต้น

น้องหัสนาเดินดุ่มๆ ด้อมๆ มองๆ หาแมลงเต่าทองสีสวย เมื่อพบแมลงตัวจิ๋ว น้องจะพูดกับแมลงเต่าทองด้วยสำเนียงปักษ์ใต้ น้ำเสียงรื่นหู ชวนฟัง... “น้องขอถ่ายภาพสักหิดน๊า เต่าทองจ๋าอยู่นิ่งๆ ทำท่าสวยๆ หันมายิ้มมองกล้อง สบตากับน้องสักหิดนึงนะ น้องจะถ่ายให้คมชัด สวยที่สุดเลย”

น้องหัสนาโฟกัสชัดเจน กดชัตเตอร์รัวๆ สลับมือกับหลานสาวเฟมิด้า

บางเวลาช่วงตั้งท่าถ่ายภาพมีลมพัดมา น้องหัสนาใช้มือซ้ายจับให้ต้นมะเขือหยุดนิ่ง แล้วมือขวาชี้ไปตรงที่น่าจอโทรศัพท์ สั่งให้น้องเฟมิด้าโฟกัสเต่าทองที่อยู่ตรงหน้า

“จิ้มๆๆ ตรงตาเต่าทองเลย”

สั่งให้น้องเฟมิด้าจิ้มตาเต่าทองผ่านมือถือให้ชัด กดถ่ายภาพรัวๆๆ ถ่ายภาพจนหนำใจแล้วนำมาดูด้วยกัน ตรวจสอบความคมชัด สวยงาม ถูกใจทั้งคนถ่าย และคนชม ใช้นิ้วชี้เล็กๆ เลื่อนหน้าจอโทรศัพท์ เพื่อดูผลงาน ต่างชื่นชม หยอกเย้ากันสองคน

เสียงหัวเราะ ยิ้มร่า ผ่านสายตาและการได้ยินจากคนรอบข้างอย่างมีความสุข

เด็กน้อยสองคนต่างช่วยกันมองหา ผีเสื้อ มด แมลงตัวเล็ก เพื่อถ่ายภาพอย่างมีความสุขโดยใช้โทรศัพท์มือถือเครื่องเดียวพร้อมเลนส์หนีบผลัดเปลี่ยนกันถ่ายภาพ ดูมุมกล้อง จัดสิ่งแวดล้อมรอบข้างให้เอื้อต่อการถ่ายภาพ ดูแล ช่วยเหลือกันอย่างเอื้ออาทร เห็นอกเห็นใจกัน เป็นภาพที่ประทับใจอย่างยิ่ง คนแอบมองอย่างเรารู้สึกดี ใจพองโต ยิ้มตามอย่างมีความสุขเหลือเกิน

เหมือนอยากหยุดเวลาไว้กับเรื่องราวและเหตุการณ์ดีๆ ที่เกิดขึ้น กับช่วงเวลาผ่อนคลายแบบนี้ ประสบการณ์อย่างมีอารมณ์ร่วมที่ดี มีความสุขเล็กๆ น้อยๆ ทุกๆ วัน กับความงามของชีวิตรอบตัว

กิจกรรมที่เกิดขึ้นตรงหน้าเป็นไปตามวัยสอดคล้องกับพัฒนาการของเด็กปฐมวัย

พัฒนาการด้านการเคลื่อนไหว พัฒนาการด้านกล้ามเนื้อมัดเล็กและสติปัญญา พัฒนาการด้านการเข้าใจภาษา พัฒนาการด้านการใช้ภาษา และพัฒนาการด้านการช่วยเหลือตนเองและสังคม

รวมไปถึงทักษะที่เป็นแกนหลักในวัยเด็กปฐมวัย การทำงานขั้นสูงของสมองที่ช่วยให้นำเอาความรู้ไปวิเคราะห์ สังเคราะห์ และตัดสินใจในการปฏิบัติ เป็นความสามารถของสมองที่พัฒนาได้อย่างรวดเร็วในช่วงปฐมวัย และเป็นพื้นฐานสำคัญที่นำไปสู่ความสำเร็จในการดำเนินชีวิตในสังคม การศึกษา

คุณพ่อของน้องหัสนาเห็นความเปลี่ยนแปลงของลูก มีความอดทน นิ่งมากขึ้น ใช้โทรศัพท์มือถือถ่ายภาพสวย และค้นหาสาระมากกว่าเดิม จึงเพิ่มพื้นที่เรียนรู้ให้ลูก โดยการชวนลูกทำแปลงผักสวนครัว ปลูกมะเขือ ถั่วฝักยาว แตงกวา ฟักทอง และปลูกข้าว ทำไร่

การเพิ่มพื้นที่เรียนรู้ เพิ่มพื้นที่ปลอดภัย พื้นที่เล่นให้ลูกได้มีโอกาสเรียนรู้สิ่งใหม่ เล่นอย่างเป็นอิสระกับครอบครัว มีความสนุกสนาน ไว้ใจ มีความสุข

เด็กมีส่วนร่วมในการออกแบบการเล่นด้วยตนเอง ผ่านสิ่งที่เขาสนใจ เป็นกระบวนการเรียนรู้อย่างมีความสุข และเสริมสร้างพัฒนาการในทุกด้าน...

การเล่นไม่ใช่กิจกรรมฆ่าเวลาของเด็ก แต่เป็นการที่เขาได้เรียนรู้ทักษะมากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งทักษะทางสังคมที่สามารถต่อยอดไปเป็นการเรียนรู้ การแก้ไขปัญหา การคิดเชิงสร้างสรรค์ และการควบคุมอารมณ์ในระยะยาว

การเล่น คือ ความสุข
การเล่นอย่างมีความสุขเป็นสิทธิของเด็ก
การเล่น คือ พื้นฐานสำคัญในการดำเนินชีวิตของเด็ก
การเล่นจึงเป็น...ชีวิตของเด็ก

การเล่นอิสระ เป็นการเล่นที่เด็กๆ สนุกสนาน เด็กมีส่วนร่วมในการออกแบบการเล่นด้วยตนเอง การเล่นมีความสำคัญสำหรับเด็ก เป็นกระบวนการเรียนรู้อย่างมีความสุข และเสริมสร้างพัฒนาการในทุกด้าน

พื้นฐานการพัฒนาการเด็ก ประกอบไปด้วย Heart:จิตใจดี Head:เก่งคิด วิเคราะห์เป็น Hand:ใฝ่เรียน มีทักษะ Health:สุขอนามัยดี สุขภาพแข็งแรง และ Hi-tech:ทันสมัยก้าวหน้า รู้เท่าทันเทคโนโลยี

การเล่นนำไปสู่พัฒนาการทุกด้าน

ด้านร่างกาย การเล่นเป็นการพัฒนากล้ามเนื้อทุกส่วนของร่างกาย การเคลื่อนไหวขณะเล่น จะทำให้กล้ามเนื้อทำงานประสานกันได้ดี ส่งผลให้เกิดการพัฒนากล้ามเนื้อ

ด้านอารมณ์ การเล่นจะช่วยสร้างจิตใจที่ดีและปรับอารมณ์ของเด็กได้ เด็กจะได้รู้จักแก้ปัญหา คลายความเครียด คลายความวิตกกังวล

ด้านสังคม รู้แพ้ รู้ชนะ รู้อภัย เป็นทักษะทางสังคมที่สำคัญที่ได้จากการเล่น เด็กจะได้ฝึกเมื่อได้เล่นกับเด็กคนอื่นๆ เด็กจะเรียนรู้การอยู่ร่วมกันกับผู้อื่น เรียนรู้ที่จะแบ่งปัน ถ้อยทีถ้อยอาศัย รู้จักการรอคอย เรียนรู้ที่จะปรับตัวเพื่อให้อยู่ในกลุ่มเพื่อนได้อย่างมีความสุข

ด้านสติปัญญา การเล่นสอนให้เด็กได้มีโอกาสคิด สร้างสรรค์ แสดงความเป็นตัวของตัวเอง มีความคิดริเริ่ม และเสริมพัฒนาการ ความเชื่อมั่นในตนเอง รวมทั้งส่งเสริมให้เกิดจินตนาการ รู้จักยืดหยุ่น สิ่งเหล่านี้จะเป็นพื้นฐานในการพัฒนาให้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีศักยภาพต่อไป

“อัลฮัมดุลิ้ลลาฮฺ... น้องพบแมลงแปลกประหลาดที่สุดในโลกอีกแล้ว” สองคนน้าหลานเฟมิด้า และน้องหัสนา หัวเราะร่วน วิ่งมาอย่างดีใจ นำมือถือมาให้ฉันดู ถามว่า “สัตว์ประหลาดตัวนี้คือ...อะไร”

“จักจั่นเขา...แมลงแสนพิสดาร” เพื่อนที่ชอบถ่ายภาพด้วยกันให้ฉายา “น้องอุล...อุลตร้าแมน”

จักจั่นเขาเป็นสมาชิกในอันดับที่ใหญ่และหลากหลายของแมลงที่เรียกว่า เฮมิปเทอรา ซึ่งรวมถึงเพลี้ยจักจั่นและจักจั่น เช่นเดียวกับแมลงอื่นๆในอันดับนี้ จักจั่นเขามีส่วนปากสำหรับแทงก้านพืชแล้วดูดกินน้ำเลี้ยงภายใน มันมีท่อดูดอาหารลักษณะเหมือนเข็มที่ประกบกันสองท่อคล้ายกับยุง ท่อหนึ่งสำหรับดูดของเหลว อีกท่อหนึ่งสำหรับหลั่งน้ำลายซึ่งป้องกันน้ำเลี้ยงจับเป็นก้อน

เนื่องจากพวกมันมักกินน้ำเลี้ยงพืชชนิดเดียวตลอดชีวิตจักจั่นเขาส่วนใหญ่จึงไม่เป็นภัยคุกคามต่อพืชผลสำคัญทางเศรษฐกิจเท่าใดนัก แต่อาจแพร่โรคพืชอย่างน้อยหนึ่งโรค

ห้องเรียนธรรมชาติเป็นโลกกว้างของการเรียนรู้ใหม่ มีสิ่งแปลกใหม่ ให้สองเราได้เรียนรู้อยู่ตลอดเวลา ด้วยการบันทึกผ่านมือถือเครื่องเล็กแต่ทรงพลัง เราสร้างความประทับใจให้กัน มีความผูกพันซึ่งกันและกัน สองเราอาหลานต่างเป็นแรงบันดาลใจต่อกัน เปิดใจเรียนรู้ตลอดชีวิต มีความสุขในการถ่ายภาพสวยด้วยมือถือร่วมกัน

เราพร้อมที่จะออกไปสร้างคุณค่า แบ่งปัน ดูแล ช่วยเหลือ ส่งต่อ รับใช้ ทำประโยชน์ให้ผู้คน ผ่านการถ่ายภาพสวยด้วยมือถือ “สองเรา...ก้าวไปด้วยกัน” อย่างมีความสุขในทุกวัน