ครั้งหนึ่ง
บน R2-D2TM JET
Souvenir & History
เรื่องและภาพ : สุเจน กรรพฤทธิ์
ภาพประกอบ : ไพลิน จิตรสวัสดิ์
ค.ศ. ๒๐๒๔ ผมมีโอกาสใช้บริการเที่ยวบินพิเศษของสายการบิน All Nippon Airways (ANA) โดยบังเอิญ
จำได้ว่าตอนแรก ดูเผิน ๆ ก็เป็นการขึ้นเครื่องตามปรกติในเส้นทางโตเกียว-กรุงวอชิงตัน ดี.ซี.
แต่พอก้าวเข้าไปในห้องโดยสาร ผมเริ่มสะดุดใจมากขึ้น พนักงานต้อนรับยืนอยู่พร้อมตุ๊กตาปรมาจารย์โยดาขนาด
เท่าตัวจริง ตอนแรกคิดว่าคงเป็นการตลาดแบบญี่ปุ่น เพราะจากประสบการณ์ ภาพยนตร์เรื่อง สตาร์วอร์ส (Star Wars) ไม่ว่าภาคไหนล้วน “ฮิต” ในญี่ปุ่นทั้งสิ้น นึกขึ้นได้ว่าตั้งแต่ครั้งแรกที่ผมมาเยือนญี่ปุ่นเมื่อหลายสิบปีก่อน Star Wars : Episode III - Revenge of the Sith (ปี ๒๐๐๕) โด่งดังถึงขนาดร้านขนมในญี่ปุ่นทำเค้กเลียนแบบตัวละครในหนังด้วยซ้ำ
ถ้าสายการบินจะนำเรื่องนี้มาส่งเสริมการขายก็ไม่น่าแปลกใจ
แต่พอเดินไปถึงที่นั่งผมเริ่มตื่นเต้น เพราะเบาะที่นั่งมีผ้ารองศีรษะเป็นลายหุ่นยนต์อาร์ทู-ดีทู (R2-D2) ซึ่งปรากฏตัวในเส้นเรื่องหลักของ สตาร์วอร์ส ทุกภาค
ยิ่งพอเครื่องบินแท็กซี่เข้าสู่รันเวย์ ผมถึงรู้ชัดว่าเครื่องบินโบอิ้ง ๗๘๗-๙ (Boeing 787-9 Dreamliner) ที่โดยสารอยู่เป็นเที่ยวบินพิเศษ ไฟส่องสว่างในห้องโดยสารเริ่มเปลี่ยนเป็นสีต่าง ๆ พร้อมเสียงบี๊บ ๆ ติดกันเป็นพรืดของอาร์ทู-ดีทู ก่อนที่จะประกาศจุดหมายปลายทาง
ตลอดเวลา ๘ ชั่วโมงหลังจากนั้น บนเครื่องบินคือโลกของ สตาร์วอร์ส แก้วน้ำ กระดาษทิชชู ฯลฯ ล้วนมีหน้าตาเป็นเจ้าอาร์ทู-ดีทู พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินทุกคนใส่ผ้ากันเปื้อนลาย สตาร์วอร์ส ดูแปลกตาราวกับอยู่ในร้านคาเฟ่คอสเพลย์ เมื่อใกล้ถึงจุดหมายปลายทาง พนักงานต้อนรับยังแจกโปสต์การ์ดภาพเครื่องบินและการ์ดพลาสติกขนาดนามบัตร สกรีนลายอาร์ทู-ดีทู พร้อมข้อความว่า
“R2-D2TM™ ANA JET
Boarding Certif icate Thank you for f lying with us on the R2-D2TM™ ANA JET”
ที่ประตูทางออก แอร์โฮสเตสอุ้มตุ๊กตาโยดาขนาดเท่าตัวจริงมากล่าวคำอำลาผู้โดยสาร ตอนเดินเข้างวงจอดที่สนามบินนานาชาติดัลเลส (Dulles International Airport) กรุงวอชิงตัน ดี.ซี. ผมหันกลับไปดูเครื่องบินที่นั่งมาหลายชั่วโมง พบว่าทั้งลำเป็นลวดลายอาร์ทู-ดีทูตามภาพในโปสต์การ์ดเป๊ะ
สิ่งที่ขาดหายไปเพียงอย่างเดียวบนเที่ยวบิน สตาร์วอร์ส รอบนี้คือ “ดาบแสง” (lightsaber) ที่แอร์โฮสเตสบอกผมว่ามันมีลักษณะเป็นอาวุธ ที่สำคัญคือกลัวผู้โดยสารเอามาประลองกันตามทางเดินเพื่อยืดเส้นยืดสายบนเที่ยวบินอันยาวนาน
เห็นความสร้างสรรค์ระดับนี้ของสายการบินแดนปลาดิบ
อดนึกถึง “เจ้าจำปี” (การบินไทย) ขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้