“รู้เขา รู้เรา รบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้ง” เป็นกลยุทธ์หนึ่งของซุนวูที่ติดปากกันไปทั่ว

แต่ตัวอักษรตรงตามตำราเขียนว่า “รู้เขา รู้เรา รบร้อยครั้ง ไม่มีอันตราย” ไม่ใช่ชนะร้อยครั้ง และขยายความต่อว่า

“ไม่รู้เขา รู้แต่เรา รบแพ้ชนะก้ำกึ่ง, ไม่รู้เขา ไม่รู้เรา ปราชัยทุกครั้งในการรบ”

สรุปคือ แม้รู้เขา รู้เรา ก็ใช่ว่าจะชนะเสมอไป รับประกันแค่ไม่เพลี่ยงพล้ำเสียหาย แต่หากไม่รู้อะไรเลย ไม่รู้เขาและไม่รู้เรา รับประกันว่าแพ้เด็ดขาด

สำนวนนี้มักนำมาปรับใช้กับการแข่งขันในโลกธุรกิจการค้า การเมือง และการสงครามจริง ๆ

“รู้เขา รู้เรา” เน้นความสำคัญของข้อมูลข่าวสาร การวิเคราะห์จุดแข็ง จุดอ่อน ของตัวเราและคู่แข่งหรือคู่รบ เป็นเสมือนเกราะป้องกันการ “พ่ายแพ้”

“ไม่รู้เขา ไม่รู้เรา ปราชัยทุกครั้ง” ตอกย้ำว่าการรู้เขารู้เราเป็นเรื่อง “คอขาดบาดตาย” แต่กลับไม่ค่อยพูดกันเหมือน “รู้เขา รู้เรา รบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้ง” ซึ่งไม่ถูกต้องตามตำรา

แล้วหากต้องการชัยชนะ จริง ๆ ซุนวูบอกไว้อย่างไร

ความข้อนี้ของซุนวูแสดงนัยลึกซึ้ง คือ “การพิชิตนั้นอยู่ที่เรา การชนะได้อยู่ที่ข้าศึก”

อธิบายว่า คือการสร้างความเข้มแข็งของฝ่ายเรา ซึ่งเป็นสิ่งที่เราควบคุมได้  ขณะที่การชนะคนอื่น เราบังคับให้เกิดขึ้นไม่ได้ ต้องรอเมื่ออีกฝ่ายมีจุดอ่อนหรือเพลี่ยงพล้ำเอง ซึ่งอาจเทียบได้กับคำกล่าวที่ว่า “รู้จักเอาชนะตนเอง ก่อนจะพยายามเอาชนะคนอื่น”

แต่การเอาชนะหักหาญด้วยกำลังทัพ ไม่ใช่กลยุทธ์ที่ซุนวู ยกย่อง

เขาจัดระดับความสำเร็จไว้ว่า “ชนะโดยไม่ต้องรบเลยถือว่าประเสริฐสุด” เป็นการชนะด้วยกุศโลบายและการทูต ก่อนจะเลือกใช้กำลังทหาร