แผ่นเสียงของศิลปินดังหลายต่อหลายคนถูกรังสรรค์ขึ้นอย่างพิถีพิถัน เน้นคุณภาพแบบแผ่นต่อแผ่น  ผลิตขั้นต่ำประมาณ ๓๐๐ แผ่น

ไม่ได้กังวลเรื่องปริมาณการผลิต แต่มุ่งเน้นคุณภาพเป็นหลัก…
คิดเพียงว่าแผ่นหน่ึ่งจะออกมาเสียงดีที่สุดได้อย่างไร

เมื่อ ๓๐ ปีก่อนผมน่าจะเป็นคนท้าย ๆ ที่ไปปั๊มแผ่นเสียงกับโรงงานที่ยังเหลืออยู่ หลังจากนั้นเขาก็ปิดตัว ResurRec น่าจะเป็นโรงงานแผ่นเสียงแห่งแรกที่เกิดขึ้นในรอบ ๒๕-๓๐ ปีของเมืองไทย

ด้วยความตั้งใจของผมกับหุ้นส่วนว่าเราชอบแผ่นเสียง ทั้งที่ในเชิงธุรกิจไม่มั่นใจเลยว่าจะทำกำไร ตั้งแต่ต้นเราจึงตกลงกันว่าถ้าไม่ได้กำไรจะไม่โทษ ไม่ทะเลาะกัน เนื่องจากความชอบเป็นอันดับ ๑ จึงอยากทำให้สำเร็จ สองคืออยากขับเคลื่อนวงการเพลงไทยและของประเทศต่าง ๆ แถบนี้ให้วงจรธุรกิจเพลงดีขึ้น อยากช่วยให้ศิลปินผลิตเพลงออกมาแล้วมีรายได้ ผลิตแผ่นเสียงขายแล้วได้เงิน

สมัยก่อนเวลาทำเพลงศิลปินก็หวังจะขายเทปขายแผ่นเสียง ขายคาสเซ็ตได้ล้านตลับก็รวยกันไป วงจรธุรกิจของเราเคยเป็นแบบนั้น  พอมายุคดิจิทัล สตรีมมิง MP3 ถ้าเขาให้ส่วนแบ่งนิดเดียววงการจะอยู่ไม่ได้ ผู้ให้บริการสตรีมมิงได้เป็นล้าน ศิลปินอาจได้ไม่กี่หมื่น เราอยากเป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยเหลือเขา ถ้าเราทำสำเร็จจะเป็นอาวุธในการหาเงินให้ศิลปินอีกทาง

แผ่นเสียงเป็น physical media ที่เหลืออยู่ นอกเหนือจากซีดีที่เริ่มตายและคาสเซ็ตที่ตายไปแล้ว

เราพร้อมจะเป็นพี่เลี้ยงให้ เพราะคำนึงถึงผลสุดท้ายเป็นหลัก อยากให้มันดี แนะนำตั้งแต่ต้นว่าคุณควรจะ “remaster for vinyl” ถึงจะได้คุณภาพเสียงดีกว่าใช้ไฟล์ดิจิทัลเลย รวมถึงด้านอาร์ตเวิร์ก ออกแบบปก มีกระดาษแบบพิเศษให้เลือก ซึ่งตอนนี้ลูกค้าชอบแผ่นสีมาก แผ่นสีขายดีเราก็มีข้อมูลให้ แผ่นสีมีมาตั้งแต่ยุคที่แผ่นเสียงเป็นสื่อหลัก แต่เคยเสียงไม่ดี ถึงยุคนี้เราพัฒนาทำให้เสียงดีจนไม่ด้อยกว่าแผ่นดำ

ไวนิลเป็นสื่อกลางระหว่างศิลปินกับคนฟัง ศิลปินทำเพลงอยู่ในห้องอัด เสร็จออกมาเป็นมาสเตอร์ เป็นเพลงจะส่งไปถึงคนฟังอย่างไร สมัยก่อนวิธีแรกคือสถานีวิทยุเปิดสมัยนี้เป็น Spotify แต่การที่คนฟังเก็บแผ่นเสียงไว้ จะฟังเมื่อไรก็ได้ ศิลปินทุกคนคงอยากให้มีสื่อชนิดนี้อยู่ในมือแฟนเพลงของเขา ไม่น่าจะมีศิลปินคนไหนไม่อยากมีแผ่นเสียงที่พร้อมใช้งาน ซึ่งพิสูจน์มาแล้วว่า ๑๐๐ ปีก็ยังฟังได้