ร้านแผ่นเสียงเป็นบ้านเดี่ยวสองชั้นสไตล์วินเทจ ด้านหน้าเป็นลานสนามหญ้ากว้างขวาง

ช่วงที่ความนิยมแผ่นเสียงตก เทปมา ซีดีมา เราเป็นวัยรุ่นทันสมัย ก็ไม่ได้สนใจ พอมาทำเป็นอาชีพถึงรู้

สมัยเป็นลูกน้องร้าน Bangkok Hi-Fi ในห้างฟอร์จูนทาวน์ ร้านทำเลดีมาก อยู่หน้าส้วม คนผ่านมาใช้ห้องน้ำหัวเราะ ตั้งใจพูดให้เราได้ยิน “เขาไปถึงไหนกันแล้ว” “ทำอะไรอยู่” นี่เรื่องจริง  ช่วงนั้นมี MP3 มีซีดีแล้ว มึงอะไรมาขายแผ่นเสียง อยู่โลกไหน

ตอนนั้นขายแผ่นเสียงเก่า เพลงไม่ค่อยทันสมัย หลังจากนั้น ๔-๕ ปี ฝรั่งเริ่มผลิตและแผ่นเสียงกลับมาผลิตทั่วโลก ซีดีตกกระป๋องเพราะออกลูกได้ ซื้อหนึ่งแผ่นเอาไปกระจาย ไรต์แจกง่าย ๆ ทุกบ้านทำได้หมด เทปก็เป็น ๑ ต่อ ๑ ใช้เวลาแค่ ๔๐ นาที  แผ่นเสียงทำแบบนั้นไม่ได้ ต้องใช้กระบวนการ ต้องมีเครื่องไม้เครื่องมือลงทุนสูงระดับหลายล้าน

สุดท้ายกลับมาที่แผ่นเสียง

สมัยก่อนลูกค้าอายุ ๕๐ ปีบวก-ลบ ตอนหลังวัยรุ่นกลุ่ม ๑๕-๒๐ เริ่มหันมาสนใจตามกระแสโลก มีคำพูดว่า “vinyl never die”

ค่าเฉลี่ยอายุลูกค้าที่ร้าน Record Shop จะ ๓๐ บวก-ลบ คนอายุ ๖๐ นี่ใช้รีโมตมือไม้สั่น สายตาเริ่มฝ้าฟางยังมีบ้างแต่น้อยลงเยอะ  ที่นี่เสาร์อาทิตย์มีแต่อายุ ๒๐ บวก-ลบ จะมาหาลุงนกเต็มไปหมด ส่วนใหญ่เด็กมหาวิทยาลัย มัธยมฯ ปลาย ม. ต้นก็มี

วันนี้ในห้างร้านใหม่ ๆ เกิดเยอะ  ถ้าย้อนไป ๑๐ ปีที่แล้วทุกร้านต้องมาเอาแผ่นที่เราหมด แทบจะผูกขาดทุกค่าย  เดี๋ยวนี้ไม่เหมือนเดิม ผู้ผลิตเยอะขึ้น ร้านเปิดเยอะขึ้น ทุกคนอยากเป็นดีลเลอร์เอง อยากเป็นผู้ผลิตเอง แตกออกเป็นสิบเจ้า บางคนทำงานที่บ้านก็เปิดขายแผ่นเสียงที่บ้าน

ตลอด ๑๐ กว่าปีแผ่นเสียงโตไม่หยุด ค่ายเพลงที่เป็นยักษ์หลับในอดีตกลับมาเปิดใหม่ ที่เคยทำซีดีกลับมาทำเป็นแอนะล็อก แล้วยังมีผู้ผลิตอิสระไปซื้องานอินดี้ของวงวัยรุ่นมาทำ

เมื่อ ๕-๖ ปีก่อนที่นี่เป็นร้านเดียวที่ขายแผ่นเสียงเป็นเรื่องเป็นราว ค่ายเพลงรันออกมาก็มา exclusive เรา จะโปรโมตก็ใช้ร้านเราซึ่งเป็นศูนย์กลางของกรุงเทพฯ มีพื้นที่กว้างกว่าในห้าง บางอัลบัมโปรโมตในสนาม อยากให้หรูหราก็จัดไฟ มีมินิโชว์ แจกลายเซ็นเสร็จนั่งดูคอนเสิร์ตกัน

ที่นี่มีแผ่นของ สุรพล สมบัติเจริญ ยันวง Scrubb, ลิซ่า สินค้าในร้าน ๙๐ เปอร์เซ็นต์คือแผ่นเสียง อีก ๗-๘ เปอร์เซ็นต์เป็นเทปคาสเซ็ต กับอีก ๒ เปอร์เซ็นต์เป็นซีดี

เรามีโซเชียล มีคอมมูนิตีของเรา วันนี้เราน่าจะเป็นร้านที่มีอายุมากที่สุดเพราะรุ่นพี่เลิกไปก่อน

พอใจสถานที่ในซอยประดิพัทธ์ ๑๙ มาก ถึงค่าเช่าสูงกว่าในห้าง แต่ส่วนตัวแล้วเราไม่ต้องเดินทาง จากบ้านเดินมาร้านได้ ลูกมาอยู่ร้านได้หลังเลิกเรียน วันหยุดครอบครัวมารวมตัวกันทำให้ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาที่ผ่านมาเราดีลกับค่ายเพลงแทบจะทุกค่ายในเมืองไทย ฉะนั้นมีของมีสินค้าป้อนตลอด

ทุกวันนี้ฟังเพลงเมืองนอกจาก Spotify ดูว่าจะเลือกแผ่นไหนเข้าร้าน ฟังเข้าหูก็สั่งมาขายจากสิงคโปร์หรือฮ่องกงที่เป็นฮับใหญ่ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

จากรุ่นพ่อสู่รุ่นลูก พ่อก็ฟังเพลงของพ่อ ลูกใช้เครื่องเล่นของพ่อแต่เอาเพลงของลูกฟัง เห็นไหมสมการมันซ้อนกันแล้ว