ทุกคนเกิดมาโดยเลือกไม่ได้ว่าจะเกิดหรือไม่ หรือจะขอไปเกิดที่ไหน แต่เมื่อเกิดมาแล้ว เราก็หวังจะมีชีวิตต่อไปเรื่อย ๆ

การเกิดมามีชีวิตเป็นประสบการณ์พิเศษสุด เราได้เรียนรู้ เติบโต และพัฒนาตัวตนของเราขึ้นมา ได้สัมผัสความสุขและความทุกข์ ได้สร้างสรรค์บางสิ่งบางอย่างให้แก่โลก ได้รับความรัก และมีโอกาสมอบความรัก

แต่จริง ๆ แล้วสภาวะความเป็นมนุษย์นี้เป็นอย่างไร

ฮันนาห์ อาเรนท์ (Hannah Arendt) นักปรัชญาการเมือง ชาวเยอรมันเชื้อสายยิว หนึ่งในนักคิดคนสำคัญของโลกศตวรรษที่ ๒๐ อธิบายสภาวะความเป็นมนุษย์ว่าจำแนกเป็นสามส่วน ซึ่งมีคุณค่าและเป้าหมายแตกต่างกัน

หนึ่ง เลี้ยงชีวิต (labor) ในฐานะกายภาพของสิ่งมีชีวิต เราหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ต้องแสวงหาอาหาร มีเวลาพักผ่อน มีครอบครัวเพื่อขยายเผ่าพันธุ์  หากเผชิญอันตราย โดยสัญชาตญาณ เราก็จะสู้ หรือหนี เพื่อเอาชีวิตรอด เรียกว่าเป็นด้านที่ไม่ต่างจากสัตว์ทั่วไปก็ว่าได้

สอง ผลิตงาน (work) เป็นสิ่งที่ยกระดับมนุษย์ให้เหนือกว่า
สัตว์ เราสร้างเครื่องไม้เครื่องมือ ประดิษฐ์สิ่งของต่าง ๆ ปรับเปลี่ยนโลกให้เป็นไปตามความต้องการของเรา ตั้งแต่เพาะปลูกพืชผลจนถึงสร้างโรงงานอุตสาหกรรม ผลิตสินค้าที่ตอบสนองกิเลสของเราเสียมากกว่าความจำเป็นพื้นฐานของชีวิต กลายเป็นสังคมที่เราอยู่อาศัยและต้องคอยดูแลรักษา

และสาม แสดงตัวตน (action) เป็นสิ่งที่ฮันนาห์มองว่า
สำคัญที่สุดสำหรับการเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ เพราะมนุษย์ทุกคนมีความเฉพาะตัว แตกต่างและหลากหลาย ไม่มีใครที่เกิดมาแล้วเหมือนกันเลยสักคน และมนุษย์ทุกคนก็ควรมีเสรีภาพที่จะแสดงตัวตนว่าเขา “เป็นใคร” ซึ่งต่างจากว่าเขา “เป็นอะไร”

ในการเลี้ยงชีวิต เราเหมือนกันกับทุกคนที่ต้องพึ่งพาปัจจัยจำเป็นทางชีวภาพ อากาศ น้ำ แร่ธาตุ พลังงาน

ในการผลิตงาน เรากลายเป็นส่วนหนึ่งของแรงงาน ทักษะ
ความสามารถ ซึ่งสิ่งที่ถูกสร้างได้รับการให้ค่าเสียมากกว่าคนที่สร้าง