แม้เป็นภาพขาวดำ เม็ดเต็มจอ ลายเส้นแนวนอน เกิดเงาซ้อน ฯลฯ แต่นับว่าสุขกว่าฟังวิทยุ

เครื่องรับโทรทัศน์มักมีขนาดจอ ๑๔-๒๘ นิ้ว หลังตุง กินไฟเยอะ น้ำหนักแยะ เหมาะใช้ในบ้าน วันไหนไม่อยู่บ้านก็อดดูทีวี

กระทั่งยุค 80s มีผู้พัฒนา “เครื่องเล่นเทปพกพาพร้อมทีวีจอเล็ก”

ตรงหน้าคือ “ทีวีจอเล็ก” สินค้าแรกของ “แฟมิลี่” ปี ๒๕๒๙ (ค.ศ. ๑๙๘๖) จอแก้วขนาด ๔ นิ้ว ฉายภาพแบบขาวดำ นับว่าโก้เก๋ในยุคนั้น เอาใจผู้มีไลฟ์สไตล์บันเทิงแบบ 2 in 1 

เข้าสู่สีสันแห่งยุค 90s รสนิยมผู้บริโภคพัฒนาก้าวกระโดด แฟมิลี่ปรับไปผลิตเครื่องเล่นอื่น กระทั่งปี ๒๕๔๕ (ค.ศ. ๒๐๐๒) การผลิตทีวีจอเล็กจึงยุติ ตลอด ๑๖ ปีของทีวีจอเล็กแฟมิลี่จำหน่ายไปถึง ๕ ล้านเครื่อง (ทั้งแบบแยกเฉพาะทีวีจอเล็กและแบบจับคู่กับเครื่องเล่นเทป)

ผ่านมาจนปี ๒๕๖๗ เจ้าของยังซ่อมแซมให้ใช้งานได้ในฐานะทีวีสำหรับเล่นเกม (หากต้องการรับระบบดิจิทัลสามารถสร้างสรรค์อุปกรณ์มาแปลงสัญญาณให้สอดรับกับระบบ TV RF analog)

วันไหนเบื่อจาก smart TV จอสีคมกริบที่ดูความบันเทิงจากอินเทอร์เน็ตง่ายดาย บางที small TV ไอเท็มจากยุค 80s ที่ประสิทธิภาพเสียง-ภาพขาวดำอ่อนไหวต่อสัญญาณรบกวนทุกรูปแบบ และต้องจูนหาสัญญาณอย่างใจเย็น อาจเป็นทางเลือกหนึ่งสำหรับคนคิดถึงนวัตกรรมคูล ๆ วันวาน