รู้กันว่าเสน่ห์ของเครื่องปั้นดินเผาอยู่ตรง “สีสันจากกระบวนการเผาไหม้” ซึ่งภูมิปัญญาพื้นบ้านจะใช้ฟืนเป็นเชื้อเพลิงและปล่อยให้ธรรมชาติเป็นผู้ออกแบบการหลอมละลายจึงไม่อาจควบคุมการเกิดสี แต่เมื่อนักออกแบบต้องการผลลัพธ์อย่างใจจึงพัฒนาเทคโนโลยีโดยสร้างเตาเผาขึ้นใหม่ ใช้แก๊สเป็นเชื้อเพลิงเพื่อควบคุมอุณหภูมิแล้วคัดสรรวัตถุดิบประเภทสารช่วยหลอมทำปฏิกิริยาเคมีกับผลึกดินที่อุณหภูมิสูง 

พลังงานความร้อนขับให้เกิดการเปลี่ยนแปลง สารประกอบหนึ่งฟอร์มตัวจนมีลักษณะเป็นแก้ว ทำหน้าที่ประสานอนุภาคดินให้เป็นโครงสร้างเข้าด้วยกัน ช่วยให้ชิ้นงานหลังเผาคงทนแข็งแรง  สารที่นักออกแบบคัดสรรมาใช้ยังมีส่วนทำให้เกิดปฏิกิริยากับสารประกอบอื่นอย่างในขี้เถ้า แกลบ สร้างสีสันพิเศษตามต้องการในกระบวนการเคลือบ

เกิดเป็นผลงานประติมากรรมเซรามิกที่ให้ความรู้สึกขี้เล่น