ถัดมาเป็น “ห้องปรุงยา” (อดีตใช้พื้นที่ชั้น ๓)  ยาจำนวนมากที่ผลิตจะจัดเก็บไว้รวมกับขวด กล่อง และสลากยา บนชั้น ๔  เลื่องลือว่าเป็นสูตรยาดีที่มีชื่อเสียง เช่น ยาหม่องตราเทวดาเป่าขลุ่ย หรือยาน้ำ “เนโอ-โทนิน” ช่วยเจริญอาหาร

ยังมีเครื่องมือผลิตยาจากเยอรมนีขนาดน้อย-ใหญ่ ทำหน้าที่แตกต่าง ทั้งบด ชั่ง ตวง ผสมยา น่าสนใจทั้ง “เครื่องตอกยา” ไฟฟ้ายี่ห้อ Korsch ที่ต้องตอกทีละเม็ด ด้วยความเร็วนาทีละ ๒๕๐ เม็ด (เครื่องตอกยาสมัยใหม่ผลิตนาทีละหลายพันเม็ด) เหมาะกับธุรกิจขายยาในครอบครัว และปรับเปลี่ยนขนาดเม็ดยาให้ใหญ่-เล็กได้ตามที่ขึ้นทะเบียนยาไว้

“เครื่องชักรอกส่งยา” สำหรับขนส่งระหว่างชั้น ๓-๔ ที่ชาวจีนในละแวกเรียกขาน “เหล่าเต๊งฟาร์มาซี”  ยังมี “กระเป๋าของเซลส์ขายยา” สะท้อนความทันสมัยของห้างขายยาเบอร์ลินยุคแรก รวมถึงการจัดแสดงผลิตภัณฑ์ยาตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน

ก่อนส่งต่อการจำลอง “ห้องจ่ายยา” ที่มีลักษณะเป็นเคาน์เตอร์กั้นระหว่างเจ้าหน้าที่กับลูกค้า เพื่อแจกจ่ายยาแก่คนไข้ ด้านหลังเคาน์เตอร์จะมียาหลากชนิด โดยมากเป็นยาผง เมื่อคนไข้ตรวจเสร็จจากชั้น ๒ จะเดินลงมาส่งใบสั่งยาให้ผู้ช่วยปรุงยาที่ชั้นล่างแล้วรอรับยา สมัยก่อนใช้วิธีห่อใส่กระดาษให้คนไข้ไปละลายน้ำกลั่นดื่มที่บ้าน ซึ่งเดิมห้องจ่ายยาก็อยู่ชั้นล่างสุดของอาคาร เพราะใช้เป็นที่พักให้ผู้ป่วยนั่งรอคิวตรวจด้วย

ปัจจุบันโรงงานผลิตยาย้ายไปตั้งแถวร่มเกล้า และห้างขายยาเบอร์ลินก็พัฒนาเรื่อยมาจนเป็นบริษัทเบอร์ลินฟาร์มาซูติคอลอินดัสตรี้ จำกัด มีชื่อเสียงทั้งยาโรคทางเดินอาหาร ความดัน หัวใจ โรคด้านเมแทบอลิซึม ฯลฯ ยากที่ใครจะได้รู้เห็นกระบวนการเบื้องหลัง ทายาทจึงรวบรวมคุณค่าประวัติศาสตร์ยาและหลักฐานเครื่องมือประดามียุคที่การแพทย์แผนฝรั่งเริ่มเจริญในสยามมาไว้ที่นี่ ในตึกที่มีกลิ่นอายของการรักษาจริง เพื่อเป็นแหล่งศึกษาสมบัติของประเทศ

ซุกอยู่ตรงไหนของพิพิธภัณฑ์...ต้องมาดู  

พิพิธภัณฑ์ห้างขายยาเบอร์ลิน
๓๕๙ ถนนเจริญกรุง แขวง/เขตป้อมปราบศัตรูพ่าย กรุงเทพฯ ๑๐๑๐๐  
โทร. ๐-๒๒๒๕-๔๒๖๑ 
ค่าเข้าชม ๔๐ บาท  
เปิดวันอังคาร-วันอาทิตย์ 
เวลา ๐๙.๐๐-๑๗.๐๐ น.