“ผมร้อนวิชา อยากทำอะไรบางอย่างออกมา ตอนเริ่มต้นทุกอย่างเป็นไปได้หมด” กานต์พูดพลางหัวเราะ

ไม่นานหลังจากนั้น กานต์ขอยืมคาแรกเตอร์การ์ตูน 2D ของศิลปินรุ่นพี่ที่เขารู้จัก เพื่อนำมาลองปั้นเป็นตัวละครสามมิติ เมื่อทำเสร็จก็ได้ผลตอบรับค่อนข้างดี เขาจึงเห็นลู่ทางไปต่อประจวบเหมาะกับห้องเรียนวิชาออกแบบคาแรกเตอร์กำลังสร้างแรงบันดาลใจแรงกล้าให้ เขาจึงตัดสินใจสร้างคาแรกเตอร์อาร์ตทอยชิ้นแรกของ Sukerthing จากความชอบของกานต์ที่มีต่อหุ่นยนต์ และทักษะการวาดแบบของโจ

กานต์หยิบอาร์ตทอยนั้นมาให้ดู หุ่นยนต์สีน้ำเงินคาดสีส้มขนาดประมาณสองฝ่ามือ กำลังปล่อยลำแสงจากดวงตามาหาผู้เขียน

แต่ก้าวแรกของการผลิตก็เป็นก้าวแรกที่ต้องเผชิญกับความยากในการขายสินค้าบนน่านน้ำแห่งวงการอาร์ตทอยด้วย
“ความหายาก” เป็นสิ่งสำคัญในสินค้าประเภทอาร์ตทอย เพราะให้ความรู้สึกที่ว่า “จะหาไม่ได้อีกแล้ว” และเป็นหนึ่งในคุณค่าที่กระตุ้นให้ผู้สะสมหรือคนนอกวงการเข้ามาจับจอง เราจะเห็นข้อความในลักษณะที่ว่า “ผลิตแค่จำนวนเท่านี้เท่านั้น” แต่อย่างไรก็ดีนี่ก็ไม่ใช่สูตรสำเร็จนัก

“พอเห็นว่ามันขายยาก ก็ย้อนมาดูว่าอะไรจะขายได้วะ ? จังหวะนั้นผมกำลังจะหาพระพิฆเนศเข้าบ้าน จะไปซื้อของเพื่อน ซึ่งสวยมากนะ ต่อให้ผมทำ โอกาสที่จะชนะมันก็ยาก แต่พอแฟนผมไม่ชอบ รู้สึกว่าไม่ใช่ ไม่อิน เพราะเป็นสไตล์ผู้ชายมาก เขาไม่ได้รู้สึกว่าบ้านจะต้องมีสิ่งนี้อยู่ ผมก็ได้เห็นว่าไม่ใช่ทุกคนที่จะชอบนี่หว่า เลยคิดทำเองดู” กานต์เล่าถึงจุดเริ่มต้นสร้างอาร์ตทอยพระพิฆเนศ

ในช่วงแรกเริ่มกานต์และโจเน้นออกแบบให้พระพิฆเนศดูเรียบง่ายที่สุด หรือที่คนรุ่นใหม่อาจชินปากกับคำว่า “มินิมอล” แต่ทว่าความเรียบง่ายเหล่านั้นยังไม่ดึงดูดพอและหาความแตกต่างจากพระพิฆเนศองค์อื่น ๆ

หลังจากนั่งไถสมาร์ตโฟนหาแรงบันดาลใจอยู่นาน “ความป็อป” ก็เพิ่มเข้ามาในความคิด พวกเขาสนใจความ “ใกล้” ผู้คนมากที่สุด ยิ่งใกล้มากเท่าใด คนก็จะรู้สึกกับมันได้มากเท่านั้น ทั้งสองเจอ “บอลลูนอาร์ต” งานศิลปะที่ใช้ลูกโป่งในการสร้างสรรค์ ความเป็นลูกโป่งสอดรับกับความเรียบง่ายพ่วงความป็อป ทั้งสองจึงลองร่างแบบพระพิฆเนศลูกโป่งขึ้นและนำลูกโป่งจริงมาบิดให้เหมือนแบบดังกล่าว ซึ่งพบว่า “ทำได้”

นั่นจึงเป็นครั้งแรกที่ “พระพิฆเนศลูกโป่ง” เบิกเนตรในน่านน้ำอาร์ตทอย

ทว่าพระพิฆเนศลูกโป่งไม่ได้ทำมาจากลูกโป่งจริง ๆ  กานต์และโจอธิบายว่า หากใช้ลูกโป่งจริง เมื่อเวลาผ่านไปสักพักมันจะเริ่มเหี่ยวและฟีบลง เขาทั้งสองจึงนำต้นแบบพระพิฆเนศจากการบิดลูกโป่งมาปรับมวลให้พองขึ้นในคอมพิวเตอร์ และพิมพ์ออกมาเป็นแบบสามมิติสำหรับขึ้นรูป ถัดมาก็เข้าสู่กระบวนการหล่อพระพิฆเนศด้วยเรซินหล่อตัน และสุดท้ายคือการลงสี จนเกิดเป็น “พระพิฆเนศลูกโป่ง” ที่น่ารักเหล่านี้นั่นเอง

“พอก้าวเข้ามาทำงานพระพิฆเนศก็กลัวดรามา ต้องไปถามพี่ ๆ น้อง ๆ คนใกล้ตัวที่เขาเคารพบูชาอยู่ หลายคนก็บอกว่าไม่เป็นไร ถ้าคนที่สะสมพระพิฆเนศจริง ๆ เขาจะรู้สึกว่าของเราคือธรรมดามาก” กานต์เล่าพลางหัวเราะถึงความกังวลในช่วงแรก

กานต์ยังบอกอีกว่า แท้จริงแล้วรูปเคารพเหล่านี้คือ “งานศิลปะ” ซึ่งเปลี่ยนแปลงรูปลักษณ์มาตั้งแต่อดีตกาล  วิวัฒนา-การของศิลปะเหล่านี้หมายถึงสังคมที่เปิดกว้างขึ้นและเชื่อมต่อกันติดจนความศรัทธาไม่ห่างไกลจากกัน

กว่า ๔ ปีแล้วที่พระพิฆเนศลูกโป่งยังคงสง่าอยู่ในสังคมไทย ขณะเดียวกันก็ลอยผ่านตาผ่านใจผู้คนมากหน้าหลายตาจนหลายคนต้องหามาจับจองให้ได้

กานต์เล่าต่ออีกว่ามีลูกค้าหลากหลายกลุ่มที่สนใจ ทั้งที่สักการบูชาจริงจัง เพิ่งเข้าวงการมูเตลู สะสมพระพิฆเนศหรือกระทั่งต้องการอาร์ตทอยไปตั้งในห้องเฉย ๆ  เอาเข้าจริงคนที่สักการบูชามีมากกว่ากลุ่มอื่น ๆ จนกานต์พูดติดตลกกับเราว่า “ช่วงนี้ต้องหาข้อมูลประกอบการขายแล้วว่าจะทำพิธีเบิกเนตรได้ที่ไหน เพื่อที่จะบอกลูกค้าได้”

ตลาดอาร์ตทอยขยายตัวกว้างกว่าแต่ก่อน เช่นเดียวกับความเคารพศรัทธาที่ไม่จำกัดอยู่แค่สิ่งเดิม หากแต่หมายถึงการยอมรับการเปลี่ยนแปลงและความศรัทธาที่ไหลไปอย่างต่อเนื่อง

ตัวอย่าง “การไหลของศรัทธา” ที่เห็นชัดที่สุดคงจะเป็นการขายรูปเคลื่อนไหวของพระพิฆเนศลูกโป่งบนบล็อกเชนของพวกเขานี่แหละ

“NFT เป็นศิลปะดิจิทัล แต่ผมดันทำ NFT ที่เกี่ยวกับความเชื่อ” กานต์เอ่ยพลางหัวเราะลั่น

เมื่อราว ๆ ๒-๓ ปีที่ผ่านมา ตลาดบล็อกเชนมีอิทธิพลต่อสังคมโลก  non-fungible token (NFT) สินทรัพย์ออนไลน์ที่มีลักษณะเฉพาะตัวไม่ซ้ำใคร จับต้องไม่ได้ แต่ซื้อขายได้ ก็เข้ายึดครองน่านน้ำวงการศิลปะเช่นกัน

งานศิลปะทุกรูปแบบจะถูกศิลปินเจ้าของผลงานดัดแปลงเป็นสินทรัพย์รูปแบบดังกล่าวเพื่อเพิ่มมูลค่าของตัวงานและขยายตลาดการซื้อขายที่ครอบคลุมทั้งโลก กานต์และโจก็ไม่อยากตกขบวนรถไฟสายใหม่นี้ จึงพาพระพิฆเนศลูกโป่งกระโจนขึ้นรถไฟด้วยเช่นกัน แม้รูปเคารพนี้จะดูสวนทางกับความเป็นดิจิทัลในโลกใหม่เพียงใดก็ตาม

แต่ด้วยภาระงานที่รัดตัวของทั้งกานต์และโจ การลงขายงานบนตลาด NFT ด้วยแบรนด์ Sukerthing ก็ไม่ได้วางแผนชัดเจนนัก เป็นการลองตลาดมากกว่า

กานต์อธิบายเพิ่มว่า การขายงานบนตลาด NFT จำเป็นต้องมีกลยุทธ์เฉพาะตัว เช่น งานชุดหนึ่งต้องออกเป็นคอลเลกชันเพื่อให้คนติดตามได้ อาจต้องมีบริการหลังการขาย เช่น การผลิตองค์จริงให้ผู้ซื้อบน NFT หรือมี Discord โปรแกรมพูดคุยกลุ่ม เพื่อให้ลูกค้าเข้ามาแลกเปลี่ยนกับศิลปินได้

“ที่ลงขายไปคือไม่มีความรู้เลยครับ แต่ว่ากลัวโง่ กลัวจะพลาดอะไร เลยลองลงไป ก็เสียดายเหมือนกัน เพราะว่าถ้าเราศึกษาจริงจังอาจจะไปได้ไกลกว่านี้  ตอนนั้นขายราคากระจิริดมาก น้องที่ทำด้วยกันยังด่าเลยว่า พี่ไปลงราคาอะไรวะเนี่ย” กานต์เล่าพลางกุมขมับกับความไม่รู้ของตนเอง

ทุกวันนี้การขายพระพิฆเนศลูกโป่งของ Sukerthing ไม่ต่อเนื่องมาก ทั้งคู่มุ่งเน้นการออกแบบคาแรกเตอร์ใหม่ ๆ มากกว่า