เมื่อขึ้นท่าเรือชื่อเดียวกับวัดเดินเยื้องไปทางเจดีย์มุเตา จะเจออาคารสองชั้นสร้างตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ ๕ ซึ่งเคยเป็นกุฏิอดีตเจ้าอาวาส แล้วปรับเป็นหอไทยนิทัศน์เครื่องปั้นดินเผา เล่าของดีชาวมอญเกาะเกร็ด

บริเวณที่เปิดให้ชมคือห้องชั้นล่าง ทักทายผู้มาเยือนด้วยหุ่นช่างทำเครื่องปั้นนั่งทำงานหน้าเตาเผาจำลอง เดิมทุกหมู่บ้านจะลงขันสร้าง “เตาหลังเต่า” ตามวิถีมอญไว้ใช้ร่วมกัน (ภายหลังเปลี่ยนมาใช้ “เตาแมงป่อง” ขนาดใหญ่แบบจีน) เพื่อนำเข้าสู่โลกศิลปวัฒนธรรมของชาวมอญผู้อพยพมาตั้งรกรากที่เกาะเกร็ดตั้งแต่ยุคปลายกรุงธนบุรี  หนุ่มมอญมีทักษะด้านเครื่องปั้นดินเผาโดยเฉพาะของชิ้นใหญ่อย่างโอ่ง อ่าง หม้อ ครก กระถาง จึงปั้นใช้เองในครัวเรือน  ต่อมาเริ่มผลิตแลกข้าวปลาอาหารและของใช้จำเป็นจากคนนอกชุมชน  นับเป็นจุดกำเนิดชื่อเสียง “เครื่องปั้นดินเผาเกาะเกร็ด”

นิทรรศการยังฉายสภาพแวดล้อม-อดีตของชุมชนผ่านวีดิทัศน์ในช่วงเวลาน่าสนใจ อย่างปี ๒๕๓๘-๒๕๓๙ ที่เกิดอุทกภัย ชาวเกาะเกร็ดไม่สามารถปั้นเครื่องใช้ดินเผาจำหน่าย  ปี ๒๕๔๐ รัฐช่วยเหลือโดยให้ร่วมโครงการ Amazing Thailand พัฒนาเป็นแหล่งท่องเที่ยวของประเทศ  แต่นั้นเกาะเกร็ดก็ถึงกาลปรับตัวสู่ชุมชนการค้าเต็มรูปแบบ ย่อส่วนของใช้ขนาดใหญ่เป็นของที่ระลึก รวมถึงเป็นแหล่งเรียนรู้-สอนปั้นแก่ผู้สนใจ  เลื่องลือว่าดินเหนียวเกาะเกร็ดเหมาะทำเครื่องปั้นดินเผาที่สุด ครั้นใช้จนแทบหมดชุมชน จึงต้องซื้อจากจังหวัดอื่นที่มีคุณสมบัติใกล้เคียง  ปัจจุบันนิยมดินเหนียวจากอ่างทอง