Road to Hometown
คนรุ่นใหม่มาให้บ้านเกิด

Laem Yah Rayong Surf Club คลับของคนรักคลื่น เปลี่ยนบ้านเพให้เป็น Surf City แห่งแรกของอ่าวไทย

รักษิณา สิทธิคงศักดิ์ (การ์ตูน)

เด็กต่างจังหวัดผู้มี love-hate relationship
กับกรุงเทพฯ ตื่นมาทุกเช้าเพื่อขอบคุณ
การมีอยู่ของความรัก บัตเตอร์สกอตช์ และขนแมว

ธัชธรรม โตสกุล (ปั้น)

วิศวกรเคมีที่หนีวิจัย ป. โท มาถ่ายภาพสนองตัวตน เพราะการกดชัตเตอร์แต่ละครั้งคือการพบกันครั้งเดียว  หลงรักในจิตวิญญาณ ธรรมชาติ ศิลปะ และเสียงเพลง

Concur Patchwork
รอยเย็บ ตะเข็บผ้ามือสอง
ที่ชายแดนใต้

นทธร เกตุชู (หยา)

ท่ามกลางเสียงดนตรีโฟล์ก กลิ่นฝนในต้นฤดูหนาว และโตโตโร่ที่กำลังโลดแล่นลู่ลม ณ ขณะนั้น ผมมีความสุข

อภิชญา ผ่องพุฒิ (ฟ้า)

เด็กธรรมดา ๆ ที่ชอบใช้ชีวิตคนเดียวแบบเรียบง่าย ไม่หวือหวา แต่ถ้าสนใจอะไรก็จะดั้นด้นไปจนสุดทาง ในเมื่อคนเราเกิดมามีชีวิตเดียว ก็ต้องทำให้มันสุดไปเลย “ใครไม่สุด แต่ฟ้าที่สุด” 
(ป.ล. รัก จองยงฮวา วง CNBLUE ที่สุด !)

กลับมา
เติมเต็มชีวิตที่ 
Slow Ride 

ปนัดดา ปิ่นแก้ว (ปอ)

อดีตนักศึกษาประวัติศาสตร์ที่สนใจภาษาและวัฒนธรรม หลงรักกลิ่นหอมและรสชาติขม ๆ ของกาแฟ มีสมุดบันทึกและผู้คนที่พบเจอจากการเดินทางเป็นเพื่อน

ณัฐนิชา หมั่นหาดี (น้ำขิง)

นักศึกษาโฟโต้ปี ๑ ลาดกระบัง ผู้หลงใหลการใช้ชีวิตและพกกล้องติดตัวเพื่อบันทึกการเดินทางและความทรงจำ

ขยะลอแอะ 
ภารกิจกลับบ้านฟื้นฟูขยะ
และวิชาปกาเกอะญอของ เก่อเส่ทู ดินุ

สิทธรัตน์ วนธรรมพงศ์ (แพม)

มนุษย์ออฟฟิศสายรีเสิร์ช ผู้หนี Excel มาหาพื้นที่ปลอดภัยในหน้ากระดาษ  ชอบเรื่องเล่าพอ ๆ กับชอบเล่าเรื่อง

ณัฐวรีย์ ฐิตวัฒนะสกุล (โดนัต)

ช่างภาพตัวน้อย ตังค์น้อย เวลานอนน้อย มองโลกผ่านเลนส์ บันทึกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพียงเสี้ยววินาที เพื่อบอกเล่าเรื่องราว

ฮ่อมแพร่กลับบ้าน 
ฮ้อมงานของคนรุ่นใหม่

ลดาวัลย์ ตาไชยยศ (บูม)

ผู้ที่มักมองหาความสุขเล็ก ๆ ในทุกสิ่ง ซึ่ง “เจอบ้าง ไม่เจอบ้าง” ชอบฟังเรื่องราวต่าง ๆ เอาสิ “โม้มา จะฟังเอง !”  ไม่เคยโมโหหิวเพราะเติมตลอด ดังนั้น “ส่งอาหารในมือเธอมา !” ถ้า “สุขมาก ๆ เหนื่อยมาก ๆ” จะระบายด้วยการเขียน อยากนอนเร็ว ๆแต่ “ไอเดียมักมาตอนตี ๑”

ภาพิมล วีระเกียรติกิจ (ฝ้าย)

จับกล้องครั้งแรกตอนประถมฯ และหลงรักการถ่ายภาพเสมอมา ชอบเที่ยววัดเก่าเสพติดกาแฟ บูชาของอร่อยทุกชนิด และยังเลิกนิสัยดองรูปไม่ได้

“Ghom Lanna”
แสงไฟดวงเล็กแห่งเมืองลำปาง

คคนางค์ ขามธาตุ (ชะเอม)

เด็กเอกไทยผู้แต่งกลอนไม่เป็นและพูดจาไม่เก่ง ชอบบอกเล่าด้วยการเขียน ชื่นชอบความสวยงามของภาษา และกำลังมองหา “เส้นทาง” ในแบบของตัวเอง

ปิติวัฒน์ อังวัฒนพานิช (จูเนียร์)

เด็กรัฐศาสตร์ ผู้เคยอยากเป็นนักการทูตแต่ผันตัวมาเป็นช่างภาพเพราะชอบเล่าประเด็นสังคมผ่านเลนส์

“ละอ่อนโฮม” 
บ้าน สร้าง เด็ก

ปาลิดา วีระวัฒน์ (แพรว)

เกิดที่นครสวรรค์ โตมาอายุ ๒๐ ปียังไม่มีอะไรเป็นของตัวเอง พูดไม่ค่อยเก่ง ชอบการแปล เล่นกับเด็ก และกินของอร่อยที่สุด ๆๆ

อภิสิทธิ์ ปานวิเศษ (บิณ)

นักศึกษาภาพยนตร์จากฟิล์มลาดกระบังที่กำลังค้นหาว่าจริงๆ แล้วอยากทำอะไรและเกิดมาเพื่ออะไร

เสน่ห์ทะเลดุหยง 
พาคนรุ่นใหม่กลับบ้าน

ปณิชา ปานกลาง (อาย)

มนุษย์เป็ดที่ไม่ค่อยอยู่นิ่ง ขี้เบื่อ ชอบการเดินทางเรียนรู้ผู้คนและสังคม ขณะเดียวกันก็ค้นหาตัวเองไปด้วย สนใจงานอาสาสมัคร รักการเขียนบันทึก ถ่ายรูปท้องฟ้า และมีความฝันเล็กๆ ว่าอยากเป็นนักเขียน 

กัญจน์ มั่นจีระ (กัน)

หนุ่มน้อยผู้เดินทางโดยใช้ความสุขเป็นหางเสือ งานหลักคือกินลาบเเละเสวนาในวงข้าวหมัก งานรองคือการบันทึกภาพเก็บความทรงจำ งานประจำนั้นไม่มี นั่งหน้าตาดีไปวัน ๆ