ฤดูรัก

ปลด ปล่อย เปล่า

ประพันธ์ : สิรินทร์
ถ่ายภาพ : จตุรพิธ ถิรเนตร

๑
ฉันรักแสงแดด
ถึงไอร้อนจะแผดเผา
อารมณ์ของมัน
ให้ความรู้สึกสดใส
โลกไสวสว่าง
ฉันจึงรักฤดูร้อนที่สุด
ฤดูแห่งปิดเทอมใหญ่
พ่อพานั่งรถเมล์มาเล่นว่าว
ที่สนามหลวง
เด็ก ๆ ไม่กลัวแดด
เด็ก ๆ พร้อมเล่นสนุก


๒
“ฉันเป็นพนิดา ส่วนคุณ
เป็นยาขอบ ดีไหมคะ”
“ยาขอบเจ้าชู้นะ”
“งั้นไม่ดีกว่า”
หญิงสาวหยุดคิด
“หรือนพพรกับคุณหญิงกีรติ”
“แต่คุณเป็นกีรตินะคะ” หัวเราะคิก
“ความรักของเธอเกิดขึ้นที่นั่น 
และก็ตายที่นั่น
แต่ของอีกคนหนึ่งยังรุ่งโรจน์
อยู่ในร่างที่กำลังจะแตกดับ*
ผมต้องพูดอย่างนี้ด้วยรึเปล่า”
ชั่วขณะหนึ่งเขาดูเศร้า


๓
อุณหภูมิข้างนอกรถ
สามสิบเจ็ดองศาเซลเซียส
เสียงนุ่มของเอลวิส เพรสลีย์
บทเพลง “Summer Kisses,
Winter Tears” จากแผ่นซีดี
ปล่อยอารมณ์กับปุยเมฆรายทาง
ความอ่อนหวาน
ช่างเหมือนแดดกระจ่างใส
คิดถึงบทสนทนาคราก่อน
ดวงตาคู่หนึ่งส่งผลต่อหัวใจ
ไม่อยากให้ฤดูนี้พ้นผ่านเลย



* ประโยคของหม่อมราชวงศ์กีรติ 
จากนวนิยาย ข้างหลังภาพ โดย “ศรีบูรพา”

ประพันธ์ : สิรินทร์
ถ่ายภาพ : จตุรพิธ ถิรเนตร