พริกกะเหรี่ยง

ธ ร ร ม ช า ติ   ทํ า ม า โ ช ว์

เรื่อง : สุชาดา ลิมป์
ภาพ : Play Ground

ธรรมชาติของเด็กเป็นดั่งเมล็ดพันธุ์จินตนาการก็ดั่งกระจกเงาของชีวิตร่วมมือกับครู “โรงเรียนบ้านท่าตาฝั่ง” อำเภอแม่สะเรียง จังหวัดแม่ฮ่องสอน ให้นักเรียนแบ่งพริก-พืชสวนมาใช้เป็นวัตถุดิบหลักสร้างงานศิลปะ เด็กน้อยได้รับอิสระให้ใช้พริกทั้งเม็ด แกะเฉพาะเปลือก หรือเลือกเฉพาะเมล็ด ถ่ายทอดเรื่องราวผ่านประสบการณ์ที่รับรู้เกี่ยวกับพริกกะเหรี่ยงจากหมู่บ้านที่ตนเติบโต ซึ่งเป็นถิ่นอาศัยของชาวกะเหรี่ยงสะกอและเป็นแหล่งผลิตพริกกะเหรี่ยงลือชื่อ

แรกปรากฏภาพนี้ ตรึงตา-แสบหัวใจ

บ้านสีแดงไม่เพียงส่งอารมณ์ร้อนแรง จังหวะที่บังเอิญมีวัตถุกั้นแสงสองข้าง ทำให้ลำแสงส่องลงเฉพาะตัวบ้านจนเงากินพื้นที่เกือบทั้งหมดของกระดาษ แต่ไม่อาจบดบังความรู้สึกที่ไหม้ถึงเนื้อเยื่อ

ด้วยสถานการณ์ปี ๒๕๖๔ เกิดสงครามระหว่างกองทัพกะเหรี่ยง-พม่า ชายแดนสาละวินเป็นสนามรบ บ่อยครั้งกระสุนตกฝั่งไทย หนึ่งในพื้นที่รับผลกระทบหนักคือบ้านท่าตาฝั่ง ซึ่งอยู่ตรงข้ามฐานปฏิบัติการดา-กวินของกองทัพพม่า เสียงปืนทำให้ชาวบ้านต้องหนีระส่ำระสาย

เศษเมล็ดพริกที่กระจัดพลัดพรายท่ามกลางความมืดสลัวรอบบ้าน ปลายเปิดให้คิดถึงข่าวปะทะ จินตนาการถึงเศษระเบิด ซากปรักหักพัง เลือดกระเซ็น ฯลฯ

หวนคิดถึงเจ้าเมล็ดพันธุ์พริกกะเหรี่ยง-เด็กน้อยทั้งหลายที่ต่างต้องการฐานดินมั่นคง 
เป็นได้แค่ไหนที่ต้นอ่อนจะฝากฝังชีวิตลงผืนดินที่ค้ำชูให้พวกเขาได้เติบโตแข็งแกร่ง