เรื่อง : วีระศักร จันทร์ส่งแสง
ภาพประกอบ : “Dev482”

✡ ไม่มีใครบอกได้แน่ชัดว่าทำไมวิถีอีสานจึงเกี่ยวพันกับเรื่องผี ๆ อย่างแน่นเหนียว ในยุคที่โลกแทบไม่เหลือที่ทางสำหรับสิ่งลี้ลับอีกแล้ว แต่ผีหลายจำพวกยังอยู่กับชุมชนอีสาน ✡ คำเล่าขาน มโนทัศน์ ความเชื่อบางแง่มุมถูกนำไปเล่าต่อในโลกของเรื่องแต่ง ผ่านการแต่งเติมบิดเพี้ยนจากข้อเท็จจริงเดิม  กลายเป็นความรับรู้และความเข้าใจใหม่ของคนนอกพื้นที่ ซึ่งอาจต่างจากที่ชาวอีสานรู้จักและหวาดผวามาแต่ไหนแต่ไร ต่อ “ผีร้าย” ที่ให้โทษต่อผู้เคราะห์ร้าย ✡ ดังที่ยกมาบางส่วนนี้...

มักจะเข้าสิงร่างผู้หญิงเหมือนผีเป้าผีโพง  ใครถูกผีกะสิง คนอื่นจะเรียกคนนั้นว่าผีกะ มีพฤติกรรมมักมากในกามคุณ  

เล่ากันว่า ผู้หญิงที่เป็นผีกะตอนกลางวันจะเก็บตัว ไม่ชอบคบค้าสมาคมกับใคร ตัวเหลือง ซูบ แต่หลังพระอาทิตย์ตกดินหน้าตาจะสะสวย แต่งตัวสวยงาม มีเสน่ห์ ผู้ชายหลงใหล

ผีกะมักไม่มีบุตร สามีอยู่ในโอวาท ไม่กล้าว่ากล่าวตักเตือนแม้รู้ว่านางเป็นชู้กับชายอื่น ทั้งอาจรู้เห็นเป็นใจให้ภรรยาเล่นชู้กับชายอื่นด้วย  กลางคืนมักมีผู้ชายแวะเวียนมาหา และเล่นชู้กับผีกะ โดยสามีเปิดโอกาสให้

เป็นที่รังเกียจของสังคมจากความมักมากในกามารมณ์ ไม่อยู่ในศีลธรรม

สิงอยู่ในร่างใครชาวบ้านจะเรียกคนนั้นว่าเป็นผีปอบ เกิดจากคนที่เรียนเวทมนตร์อาคม พวกคาถาคงกระพัน คาถามหาเสน่ห์ แล้วไม่สามารถปฏิบัติตามข้อห้าม เอาเปรียบหรือสร้างความเดือดร้อนให้แก่สังคม

ใช้คาถาครูหีใหญ่ ทำให้อวัยวะเพศตัวเองใหญ่  ลูกผัวชาวบ้านมาหลงใหล สร้างความแตกแยกแก่ครอบครัวคนอื่น  

ใช้คาถาจุบคราม ย้อมผ้าได้สวยงามจนของคนอื่นขายไม่ได้หรือได้ราคาไม่ดี