กี่ครั้ง...
พระอภัยมณี
เป่าปี่และมีรัก

scoop

เรื่อง : วีระศักร จันทร์ส่งแสง
ภาพ : ประเวช ตันตราภิรมย์

พระอภัยมณี
เป็นพระเอกที่มีลักษณะต่างจากตัวละครเอกในนิทานจักร ๆ วงศ์ๆ ทั่วไป ไม่ได้เป็นนักรบที่เก่งกาจ แต่เป็นศิลปินที่มีใจรักทางดนตรี ด้วยเชื่อว่า “ดนตรีนี้ดีจริง” ประโลมโลกให้ “ดับโศกสูญหายทั้งชายหญิง” นอกจากเป็นเจ้าชายนักดนตรีฝีมือดี ยังวาจาดี สุภาพ อ่อนหวานต่อคนทุกชนชั้น รักสงบ ไม่ปรารถนาการสู้รบ และไม่ปรารถนาจะให้ผู้อื่นรบรากันด้วย แม้แต่กับคู่สงครามอย่างนางละเวงวัณฬาก็ชักชวนมาสมานฉันท์ รวมบ้านเมืองเป็นแผ่นดินเดียวกัน “จะถมชลจนกระทั่งถึงลังกา เป็นสุธาแผ่นเดียวเจียวจริงจริง”

เป็นผู้มีความรู้ความสามารถ แต่ไม่ได้เป็นผู้นำทุกสิ่งอย่างและทำอะไรเองทั้งหมด หากเป็นนักปกครองที่รู้จักใช้คนได้อย่างเหมาะสมตรงกับความสามารถ และเป็นตัวเอกที่ไม่ “เหนือมนุษย์” เหาะเหินเดินอากาศ แผลงศรเก่ง แต่เป็นคนที่มีดีมีบกพร่องผิดพลาดเช่นคนทั่วไป มีอารมณ์ความรู้สึก อ่อนไหว เจ้าชู้ บางคราวก็อ่อนแอพ่ายแพ้ต่อกิเลส ยอมทิ้งความเพียรในการบำเพ็ญตนไปหาผู้หญิง ซึ่งทำให้ต้องเผชิญปัญหาหลายอย่างตามมา แต่ขณะเดียวกันก็มีด้านที่เชื่อมั่นในตัวเอง และเชื่อมั่นในความรู้ ไม่ว่าสิ่งใดถ้าเรียนรู้จนทำได้อย่างเป็นเลิศก็ช่วยให้เอาตัวรอดได้ไม่ต่างจากวิชาเวทมนตร์หรือการรบ ดังที่พระอภัยมณีใช้เพลงปี่ที่ใครดูหมิ่นว่าเป็นวิชาดนตรีด้อยค่า เอาตัวรอดจากสถานการณ์คับขันได้ทุกครั้งตลอดทั้งเรื่อง