เกษตรกร ลอยฟ้า
แพร อมตา
ในวันที่เข็มนาฬิกาชีวิตเดินช้าลง
กินบนปูน ปลูกบนหลังคา สวนผักคนเมือง
เรื่อง : ชลลดา โภคะอุดมทรัพย์
ภาพ : อมตา จิตตะเสนีย์
จะเป็นไปได้ไหมถ้าเราหันหลังให้กลิ่นหมูปิ้งตอน ๗ โมงเช้า และปฏิเสธการกินข้าวแม้จะหิวกลางดึก หากเป็นชาวเมืองอื่นก็คงตอบว่าได้ แต่ชาวเมืองสตรีตฟู้ดอันดับ ๑ ของโลกคงแอบร้องไห้ฟูมฟาย จะให้ปลูกผักทำกับข้าวกินเองยิ่งแล้วใหญ่ ในเมื่อมองไปทางไหนก็เห็นแต่ป่าปูน
สารคดี พาคุณมาพูดคุยกับสามผู้ผลิตแหล่งอาหารสามสไตล์ ที่จัดสรรพื้นที่ที่มีจำกัดอย่างชาญฉลาด แม้ทุกคนจะมีจุดมุ่งหมายต่างกัน แต่พวกเขาล้วนเชื่อในการกินอยู่อย่างมีคุณภาพ บ้างค้นพบตนเองระหว่างทาง บ้างพบเจอความงามของชีวิต
ท่ามกลางตึกสูงที่แทรกตัวเบียดเสียดของกรุงเทพมหานครที่ใครต่อใครบอกว่าไม่โรแมนติก วันเวลาเสียไปกับการก้มหน้ามองความผุพังของทางเท้า พลางนึกถึงกับข้าวมื้อถัดไป เราก้าวขาช้าลงเล็กน้อย ก่อนเงยหน้ามองดาดฟ้า