เวียงเชียงดาว เป็นส่วนหนึ่งของดินแดนล้านนา มีดอยหลวงเชียงดาวเป็นเสาเอกทางธรรมชาติ ส่วนเสาหลักทางวัฒนธรรมคือวิถีชีวิตของคนหลากหลายกลุ่มชนที่ดำรงสืบทอดกันมายาวนาน จนเชียงดาวได้ชื่อว่าเป็นแหล่งรวมความหลากหลายทางชาติพันธุ์

จากการสำรวจพบว่า ในเชียงดาวมีชนเผ่าพื้นเมืองอย่างน้อย ๑๒ กลุ่มชาติพันธุ์ อาข่า (อีก้อ), ลีซู (ลีซอ), ลาหู่ (มูเซอ), ปกากะญอ (กะเหรี่ยง), คะฉิ่น, ละว้า (ลัวะ), ดาระอั้ง (ปะหล่อง), ม้ง, ไทใหญ่, ปะโอ, จีนคณะชาติ และคนโยนหรือคนล้านนา

ตั้งถิ่นฐานอยู่อาศัยระหว่างสองฟากฝั่งของแม่น้ำปิง ตามน้ำสาขาต่าง ๆ บนดอยสูง และทุ่งราบเชิงเขา กระจายไปทั่วทุกตำบลของอำเภอเชียงดาวจนจดเขตแดนพม่า สร้างบ้านเป็นหลักแหล่ง สืบทอดสานต่อวิถีชีวิตตนเองอย่างมีอัตลักษณ์ ทั้งเสื้อผ้า เครื่องแต่งกาย สิ่งของเครื่องใช้ ศิลปะ ดนตรี เมล็ดพืชพันธุ์ ทักษะฝีมือช่าง ความศรัทธาความเชื่อ ภาษาพูด ภาษาเขียน ฯลฯ ไม่ต่างจากเผ่าพันธุ์อื่น ๆ ในโลก

กลายเป็นเสน่ห์อันโดดเด่นของเมืองเชียงดาว เป็นมรดกของประเทศ  เป็นเมืองพหุวัฒนธรรมบนความหลากหลายของผู้คน และความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากรธรรมชาติป่าเขา แม่น้ำลำธาร ทุ่งราบ ทุ่งภูเขา 

ท่ามกลางความแตกต่างหลากหลายของผู้คน ต่างมีธรรมชาติเชื่อมโยงเกื้อกูลกันไว้

แต่อีกด้านหนึ่งของความแตกต่างหลากหลาย ก็มีความแตกต่างเหลื่อมล้ำในชีวิตความเป็นอยู่ด้วย