90s is back!

เรื่อง : สุชาดา ลิมป์
ภาพ : บันสิทธิ์ บุณยะรัตเวช

ถ้าไม่นับความสัมพันธ์เด็กแฝดและรักแรกประสาวัยรุ่น เธอกับฉันกับฉัน น่าสนใจตรงบันทึกกรุงเทพฯ ควบคู่วิถีอีสานของชาวชุมชนริมน้ำโขง นครพนม ปี ๒๕๔๒ ช่วงที่ทั่วโลกต่างพูดถึง “Y2K” ตามข่าวสารผ่านโทรทัศน์ อ่านหนังสือทำนาย แล้วหาวิธีป้องกันตามข่าวลือ สอดแทรกวิถีประจำวันของผู้คนผ่าน gadget ประดามีสะท้อนยุคเริ่มไฮเทค 

วันวานของพวกเธอก็เลยเกี่ยวข้องกับพวกฉันทำนองนี้...

เด็กเมือง 90s

ภาพยนตร์เปิดเรื่องด้วยไลฟ์สไตล์ของเด็กเมืองยุค 90s

วันหยุดสะพายเป้ Outdoor ไปห้างสรรพสินค้า กินบุฟเฟต์บาร์บีคิวปิ้งย่างสัญชาติญี่ปุ่นที่ร้าน DAIDOMON ไทยเริ่มมีสาขาที่สยามสแควร์ซอย ๓ กับซอย ๕ แล้วปี ๒๕๓๒ ก็เพิ่มสาขาเอกมัยและเดอะมอลล์ งามวงศ์วานในปีถัด ๆ กันมาอิ่มแล้วดูภาพยนตร์ นางนาก นำแสดงโดย ทราย เจริญปุระ และ วินัย ไกรบุตร ที่ฉายปี ๒๕๔๒ โกยรายได้ ๑๔๙.๖ ล้านบาท  90s เป็นยุคที่หนังไทยเฟื่องฟูสุดขีด

“มันเป็นหนังที่เราใส่ความชอบและประสบการณ์ที่เคยร่วมในวัยเด็กของเราลงไป”

วรรณแวว-แวววรรณ หงษ์วิวัฒน์ แฝดหญิง-ผู้เขียนบทและกำกับภาพยนตร์เปรยแนวคิดในวันแถลงข่าวเปิดตัวภาพยนตร์ที่ตึก GMM Grammy ด้วยเหตุนั้นเนื้อหาจึงแฝงรายละเอียดกุ๊กกิ๊กจากมุมมองของเด็กสาว อย่างบรรยากาศก่อนปิดเทอม ที่นอกจากนักเรียนสอบตกในแต่ละวิชาจะได้รับโอกาสสอบซ่อม ยังเป็นช่วงเวลาเผยความในใจแก่คนที่แอบชอบก่อนจะไม่เจอหน้ากันอีกครึ่งเดือน นับเดือน

“อะ...มี พี่เอามาให้ครับ”

เห็นสาวรุ่นน้องที่หมายตาเดินผ่านสนามกีฬา หนุ่มรุ่นพี่ก็รีบไปหยิบ “ขวดโหลใส่อมยิ้ม” ส่งให้ ชวนอมยิ้มตามเมื่อนึกย้อนกลับยุค 90s ที่วัยรุ่นฮิตบอกความรู้สึกกันด้วยของขวัญในโหลแก้วอย่างดาวกระดาษ นกกระเรียนพับ ดอกไม้แห้ง ฯลฯ ทั้งที่ทำด้วยมือและซื้อด้วยใจจากร้านกิฟต์ช็อป บ้างแนบไปกับ “บัตรจีบ” “บัตรขอเป็นเพื่อน” ฯลฯ ไอเท็มของคนขี้อายที่ไม่กล้าพูด แต่อยากสารภาพความในใจ